İdam...
Ne soğuk, tüyler ürpertici bir kelime, tıpkı ölüm ve yalnızlık gibi. Tuhaf olan da budur ya; idamın öncesi yalnızlık sonrası ölümdür...
Geçmişten günümüze idam adıyla ne çok insanın kellesi uçmuş, nefesi meşru şekilde kesilmiştir. 
Victor Hugo kitabında "İntikam almak bireyseldir, cezalandırmak Tanrı'nın işidir." demiştir. Doğru cezayla idam edilen insanlar elbette ver fakat işin içine intikam genelde girmiştir. 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü kitabı da tam olarak bunun için yazılmıştır. Mahkumun mahkemeden sonra idam anına kadar yaşadığı tüm duygular ve düşünceler anlatılır.
Belki de başımıza böyle şeylerin hiç gelmeyeceğini düşünüp, cezaevlerini yok sayarak yaşadığımız günlerde aklıma hep Esaretin Bedeli adlı film gelir. Hayat zaten bu değil midir? Hiç aklına bile gelmeyecek şeyleri yaşamak...
Kitabın dili her okuyucunun anlayabileceği şekilde açıktır. Aynı zamanda empati duygusunu kabartan betimlemelere yer verilmiş. Bu yüzden okuduğum ve iyi bulduğun kitaplar listesine ekledim...
İnsan Yüce geçmişine böyle rezil sözler söylemez ayıp!
Profesör burada yine, yayımladığı zaman yankılar uyandıran ve çok düşmanlık çeken makalesindeki tezine dönüyordu. Türkiye'nin burjuvası, tam anlamıyla burjuva olamamıştı çünkü para kazandığı zaman ona yol gösterecek, zevklerini inceltecek ve yaşam kültürü öğretecek bir aristokrasi örneği yoktu önünde. 19. yüzyıl Avrupa romanında yeni yeni
More'un ölümünden elli yıl kadar sonra oynanan ve birçok kez sözünü ettiğimiz 'Sir Thomas More'da da onun ölüme nasıl güle oynaya gittiği anlatılır. More, beşinci perdenin üçüncü sahnesinde, ertesi gün başının kesileceğini bildiren emri alınca, Londra Kulesi komutanının dediği gibi, "yaşarken de, ölürken de neşeli Sır Thomas
Sayfa 148 - Hasan Ali Yücel klasikleri dizisi Kültür Yayınları.Kitabı okudu
Petir Canavarı ZENGO
"Petir Canavarı Zengo yakalandı. Beş vilayet sınırı içinde sindirip sındırmadığı kimse kalmamıştı. İnsanları titreten haydut, en sonunda kapana kısıldı."
Hükümet konağı önündeki caddeden geçerken bütün yol boyu, onu görmek için gelenlerle dolmuştu. İki eli bir zincire vurulmuştu. Sarkan zincirin ucu
Atom yani zerre bir teori olarak bütün felsefe tarihini işgal etmiştir. 2500 yıldır bu teori filozofları iki grubu ayırmıştır. Aristo atom teorisini hem gereksiz hem de kabul edilmesi imkânsız sayar. (Karl Vorlander, Felsefe Tarihi, s. 151) Saçmalayanlardan ikisi Epikür ile Demokritos’tu. Vorlander onları eleştirir (aynı eseı; s. 179) Filozof
