"Aşırı Koruyucu ve Müdahaleci Tutum" çocuğa sorumluluk vermeyen, ona çok fazla kol kanat geren ve onun kendi başına yapabileceği faaliyetlerde dahi çocuğu adına bunu yapan anne-baba tutumudur. Böyle bir tutumla yetişen çocuk bağımsız davranmakta, sorumluluk almakta, kendine güven duymakta ve kendine yetmekte zorluk çekecektir. Anne-babanın "aşırı baskıcı ve otoriter" olması da çocuğu silik, girişici olmayan, öfke kontrolü zayıf, kendinden güçsüzler saldırganca davranan, hakkını savunamayan bir birey olarak yetişmesine sebep olacaktır. Otoriter ailelerde aile içi şiddet yaygın biçimde uygulanabilir. Ebeveyni tarafından dövülen çocuk, öfke ve kızgınlığını dışarı yansıtamadığında pasif saldırganlık dürtüsü artacaktır ve bu çocuk, bunu daha sonra kendinden zayıflara yöneltecektir. Bu ailelerde aile içi iletişim tek yönlüdür, açık olarak sevgi gösterileri yoktur ve esnek düşünme desteklenmez.
Sayfa 40 - Nobel
Güven duymadığınız bir çocuktan kendine güvenmesini bekleyemezsiniz.
Sayfa 39 - Nobel
Bazen en zor zamanlar, en büyük değişimlerin başlangıcıdır. Kendine güven, her şeyin bir anlamı vardır ve sen çok daha fazlasını hak ediyorsun.
“Kardeş kardeşin gözünü oyar olmuştu!
Memlekette huzur,güven,nizam,intizam kalmamıştı!
Ha bir de din elden gidiyordu!
Bu nasıl misafirlikti?
Bu ne büyük bir hainlikti…!”
Karşılıklı güven ve saygı varsa sevgi güneşi en güzel oradan doğar.
Sayfa 32
Kendine güvenmemenin, özsaygı eksikliğinin veya düşük motivasyonun çözümü zemini kaygan olan battığı bir özgüven veya motivasyon aşılamak değildir. Böyle bir savrulmanın kendisi de yeni patolojiler, güven sorunları, motivasyon bozuklukları meydana getirir.
