Nezaman kendimizden ödün versek, ne zaman birine sonsuz güvensek, nezaman ayaklarımız yerden kesilse daha sert düşmedik mi her defasında ? Ne gereği var her seferinde kırılacaksak güvenmenin ? O mutlu olsun, o gülsün, onun canı yanmasın , morali bozulmasın diye diye kaybetmedik mi peki bizim canımızın acısı, kalbimizin kırığı kimin umurunda aslına bakarsanız kimsenin umurunda değil birileri herşeyi yoluna koyuyor, hayatına bakıyor. Sevgi, emek fedakarlık, hepsi bizim kendi kuruntumuz çünkü fedakarlık karşılıklı olduğu sürece anlam kazanıyor. Bizim sevgimiz, iyi niyetimiz de kimsenin umurunda değil yani saplanıp kalmamak gerek bazı şeylere. En güzel şarkılar gibi en derin sevgiler de biter en güvenilir insanlar da gider...Huzurla uyumak, mutlu uyanmak için umurunda olmadığın kişiler uğruna yaşamayı bırak. Çünkü seninle yaşarken mutlu olacak kişiyi farketmenin başka bir yolu yok.🌗