Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı'ya:
Olanlar oldu Tanrım,
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
Kardeşim! İnsan birşey yapıyorsa buna tanrı izin verdiğindendir. Başımıza bir felaket geleceğini sandığımızda tanrıya dua etmekle yetinelim.
Ömür biter insan RABbini SADIKça sevesiye
Birde birlenmek başıboş olmayasın diye
Kuran belli ki mucize ama ibadet niye
İNSAN BU düşünmez namazına eğilmez
İstediği olana kadar MALİKine naz yapar
Kaçıncı dua kabul bilmez ki ne kadar
İkinci bir tanrı olsa dönüp belki tapar
İNSAN BU nankör yaratanını bilmez
Herşeyi işiten bilen bir İLAH tarifi var
Yalnız değilsin iz bırakan birçok arifi var
Şirk koşma yıldızlara bakıp sayısı kadar
İNSAN BU O(...)sevmezse sevilmez
Hürmüz
Seni yenmiştim Ahrıman! Başlıyorsun azmaya yeniden!
Önce, başkaldırıp bana, yaratıkların en yaşlısı Kaymurs’u, Boğa-insanı öldürttün. Sonra ilk insan çiftini, Meşya ve Meşyane’yi ayarttın; ve yüreklere karanlıklar saldın, taburlarını sürdün göklere.
Benim de vardı taburlarım, sürü sürü yıldızlar;
seyrediyordum yukardan tahtımın altında sıra sıra
Ve insan şu soruyu soruyor: Nereden çıktı bu insanlar, bizim her daim emirlerine uygun yaşamaya çalıştığımız, her zaman büyük umutlarla kendisine dua ettiğimiz, bitmek tükenmek bilmez merhametini kötüye kullanarak ulu bir koruyucu olarak kendisine sığındığımız Tanrı'nın kendisine bile karşı gelen bu insanlar nereden peydahlandılar? Bizlerin içinde başkaldıran vahşetin yok edilemez genetik kalıntılarının kaynağı olan bu insanlar nereden çıktılar?
Sayfa 36
Toplumsal Yaşam ve İnsan
Saramago’ya göre insan bencil bir varlıktır ve her şeyden önce kendisini düşünür. Ancak o, aynı zamanda toplumsal bir varlıktır ve toplum içerisinde yaşamak insana insanlaştırmaktadır. Toplum hayatının olmadığı bir durum farz edecek olursak, orada insanlar hiçbir şeye sahip değildir. İnsanların herhangi bir şeye sahip olduklarını iddia etmeleri boştur insanlar otoritenin ve toplumsallığın olmadığı bir ortamda yani dua durumu olarak tarif edeceğimiz durumlarda kendilerinden başkasını düşünmezler böylesi bir durumda bir şey elde etmek kendilerini hayatta tutabilmek için insanın yapacaklarının sınırı yoktur.
Sayfa 134 - ÇizgiKitabı okuyor
Atatürk Müslüman Değil miydi?
Atatürk'ün cenaze namazı 19 Kasım 1938 günü Dolmabahçe Sarayı'nda gizli saklı kılınmıştır. Niyet "Allah için namaza, meyyit için duaya..." şeklinde Hafız Yaşar Okur tarafından getirilmiş (nedense niyet metninde yer alan "Resulullah için salavata" kısmını atlamıştır; ben demiyorum, hatıralarında kendisi söylüyor),
Sayfa 54 - TimaşKitabı okudu
:D
Sen Arturo, dedim kendime, şanslı insan! Bunu annenin dualarına borçlusun belki, belki de Tanrı ateistlerin safına geçmene rağmen seni hâlâ seviyor, ama her durumda şanslı adamsın.
Eski günlerin hatırına, diye geçirdim içimden, eski günlerin hatırına diz çöküp dua edeceğim
Sayfa 31 - ParantezKitabı okuyor
Kabuğun yırtılması ve içindekilerin saçılması. O zamanlar, bu kabuğun günahın, özellikle de kibrin kabuğu olduğunu ve ruhu çıplak koyanın tevazu olduğunu bilmiyordum. Ve kabukla günahı bir tutmanın Hıristiyan merhameti olduğunu anlamıyordum. Kendine dönen her insanın herkes için dua ettiğini ve ortak bir duada birleşen herkesin tek bir ruh olacağını... İsa olarak ölmek diğerleriyle karışmak ve birbirinin ruhuna dokunmayı başarmak demektir. Üstündoğadaki üstüninsan için söylenen her şey, bir çeşit izzetten başka nedir ki? Ermişin, ebedi inayetin krallığındaki izzetinden başka? İnsan için "doğallaşmak" basit ve Hırıstiyan olmaktır; ve doğayı insanlaştırmak onun içinde Yaratan'ı görmektir, doğayı O'nun yaşayan şarkısı yapmaktır. Ve şeylerin bu sesi, bu sessiz şarkı, göklerin ve yerin Tanrı'nın izzetini anlattığı ilahi marştan başka bir şey değildir.
Zulme Karşı Direnen Peygamber (Firavun,Samiri Bel'am)
Bu cüzde Hz. Musa dönemi uzunca anlatılır. Özellikle Hz. Musa'ya düşmanlık eden üç insan üzerinden durulur: Bunlar Firavun, Samiri ve Bel'am'dır. Bu kişilerin kendilerinin sembolik anlamları vardır. Firavun; zalim bir yönetimi, Samiri; insanlara put üreten ve Allah'tan uzaklaştırmaya çalışan şeytani teknolojiyi ve Bel'am
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Nesneleşen, fenomenleşen her şey bir görüntü olduğu için, nesne, fenomen, rasyonel insan, üzerinden bir metafizik ve aşkınsal olan yaratılmaya çalışılsa da -ki zaten bundan dolayı- metafizik ve aşkınsal da bir görüntüdür artık. Hatta aşkının yerini aşkınsal aldığı için görüntüyü görünen zannederek fark edemez. Mabetler bir görüntü merkezidir böyle bir dünyada. İbadet, dua, yakarış bir görüntü. Hatta Tanrı bile.
Sayfa 108Kitabı okudu
Bahçem beni bir şekilde Tanrı'ya inanan bir insan haline getirdi. Tanrı'nın varlığı benim için artık bir inanç meselesi değil, bilakis bir kesinlik, hatta apaçık ortada olan bir şey [Evidenz] . Tanrı var, o halde varım [ Gott ist, also bin ich]. Dizlerimi korumak için aldığım sünger matımı artık ibadet için kullanıyorum. Tanrı'ya dua ediyorum: "Yarattıklarına, onların güzelliklerine övgülerimi kabul et. Teşekkürler. Grazie!" Düşünmek teşekkür etmektir. Felsefe güzele ve iyiye duyulan sevgiden başka bir şey değildir. Bahçe en güzel iyidir, en yüksek güzelliktir, to kalon.
Sayfa 103Kitabı okudu
