Peçeli yüzünü solgun izleyicilerinin oluşturduğu çemberde gezdirerek, “Niye sadece benden ürküyorsunuz?” diye bağırdı. “Birbirinizden de ürkün! Erkekler benden kaçındı, kadınlar bana hiç acıma göstermedi, çocuklarsa çığlık atıp kaçtılar, sırf kara peçem yüzünden! Bu kumaş parçasını böylesine korkunç yapan nedir, üstü kapalı simgelediği gizemden başka? Ne zaman dost dostuna ve aşık sevgilisine yüreğinin en derinliklerini açar, ne zaman insan günahlarının üzerine aşağılık bir biçimde titreyip yaratıcısının gözünden boş yere saklamaya uğraşmayı bırakır, işte o zaman beni canavar ilan edin, çünkü ben bu sembolün altında yaşadım ve öleceğim! Etrafıma bakıyorum ve ah! Her yüzde bir kara peçe var!”