Yönetimin, yasalara kavranabilir bir gerçeklik kazandırmak için yaptığı her şey, kararnameler, mevzuatlar, her tür önlem, herkesin katıldığı gücün aldatıcı bir görünümünü andırır.
Deneyimsel bilgiyle desteklenmeyen entelektüel bir anlayış, akıl oyunlarına ve aldatıcı durumlara yol açabilir. Birlik, ancak deneyimsel bir gerçeklik haline gelirse, o zaman olgunlaşmamış bir davranış üretmez. Seni sonsuza dek dönüştürecek muazzam bir yaşam deneyimi üretir.
Yaşamın her bir görünümünden kopmuş olan imajlar, bu yaşamın birliğini yeniden kurmanın artık mümkün olmadığı ortak bir akışta kaynaşırlar. Kısmî olarak göz önünde bulundurulan gerçeklik, ayrı bir sahte-dünya olarak, salt seyrin nesnesi olarak, kendi genel birliğinde sergilenir. Dünyasal imajlardaki uzmanlaşma, aldatıcı şeyin hakikatle yüz yüze gelmekten kaçındığı özerkleşmiş imaj aleminde kendini tamamlanmış bulur. Genel anlamda gösteri, yaşamın somut tersyüz edilişi olarak, canlı olmayanın özerk devinimidir.
_Şeytanla anlaşmak, yani Nevrotik kişinin kendi benliğinden vazgeçmesi, ruhunu satmasına karşılık gelmektedir. Psikiyatride bunu "kişinin kendine yabancılaşması" olarak adlandırıyoruz. Tıpkı bellek kaybı ve kişiliksizleşmede olduğu gibi kişi, kimlik duygusunu yitirmiş, kendine aidiyeti kalmamıştır. Sanki bir sis bulutu icindeymiş gibi
_Sanatın yaratıcı gücü, doğadan, sanatçının eli değmeden, kendiliğinden çıkar ortaya. Her sanatçı, doğanın özünde bulunan sanat nitelikleri karşısında, Aristoteles'in deyimiyle bir "öykünücü"dür. O, ya Apollo'ca bir düş sanatçısı, ya Dionysos'ca bir coşkunluk sanatçısı ya da hem coşkunluk hem de düş sanatçısıdır.
_Apollo,
Genel Kültür, İdealizm, Materyalizm…
_Evrimsel Psikoloji_
_Beynimiz evrimleşiyor. Artık, mağara adamları gibi kadınların başına vurup saçlarından sürüklemek yerine kulaklarına güzel saçmalıklar, boş şeyler fısıldıyoruz. Çağ’a uyum sağlayamayan medeniyetsizler ise doğal seçilimle elenmeye başlıyor.
_Evrimsel psikoloji, insanın sinir sisteminin doğurduğu davranışların evrimsel
Çelişkili bir durum; önünde sürekli açılan amnezi çukurlarını aşmasına yardım eden sabuklamaları onun için hem büyük bir armağan hemde bir ceza. Bir an için sakinleşebilse, durmadan gevezelik yapmaya bir ara verebilse, illüzyonlarının o aldatıcı görüntüsünü bit aşabilse, diye düşünüyor insan, ah, işte o zaman gerçeklik içeriye sızabilir. O zaman gerçek bir şey;derin, doğru, hissedilebilen bir şey ruhuna dokunabilir.
Sayfa 137Kitabı okudu
Ama bu netlik yanıltıcıydı, büyük ölçüde masalsı bir bütüne aldatıcı bir gerçeklik katıyordu sadece; zira hikayenin diğer kısımları aşına aşına neredeyse şeffaf, ışıltılı bir hale gelmiş ama tuhaf biçimde özelliksizleşmişti, tıpkı bazen azizlerin hayat hikayelerinde olduğu gibi.
Sayfa 25Kitabı okuyacak
“Bir an için sakinleşebilse durmadan gevezelik yapmaya bir ara verebilse illüzyonlarının o aldatıcı görüntüsünü bir aşabilse, diye düşünüyor insan ah işte o zaman gerçeklik içeriye sızabilir. O zaman gerçek bir şey; derin, doğru hissedilebilen bir şey ruhuna dokunabilir.”
Sayfa 137 - YKYKitabı okudu
Tüm "gerçeklik -ya da gerçeklik olarak kabul ettiğimiz şey-kötü ve yabancı bir güç tarafından bir şekilde zihnimize yerleştirilmiş bir dizi aldatıcı izlenim olabilir.
Sayfa 34 - Runik kitapKitabı okudu
( Nuh’un büyükbabası Enok )
_Meleklerin Düşüşü ve Masonluk_
_İnsanoğulları çoğalınca, güzel ve alımlı kızları oldu. Melekler, göklerin çocukları onları görüp şehvet hissettiler. Birbirlerine dediler ki: “Gelin insanların arasından kendimize eşler seçelim ve onlardan çocuklarımız olsun.” Liderleri Semyaza onlara dedi ki: “büyük bir günahın cezasını
_Din, bütün yaşamı boyunca çalışan ve yokluk çekenlere, şükretmeyi, azla yetinmeyi, kısmete boyun eğmeyi, sabırlı olmayı ve öteki dünyada bir cennet umuduyla avunmayı öğretir.
_Din, halkı uyutmak için afyon niteliğindedir.
_En derin dinsel önyargı kaynağı yoksulluk ve cehalettir. Savaşmamız gereken kötülük de budur. Din aldatmacasının gerçek
Empedokles, Öklid, Heraklit, Evliya Çelebi
_Empedokles_
_Nasıl ki ressamlar çeşitli boyaları uygun oranlarda karıştırıp sayısız şeylerin, örneğin ağaçların, kuşların hatta tanrıların resimlerini yaparlarsa, aynı şekilde doğa da dört öğeyi farklı miktarları karıştırıp varlıkları meydana getirir.
_Her şeyin kaynağı 4 element. Parlayan Ateş(Zeus), Hayat veren Hava(Hera), Toprak(Hades),
_Estetik: Güzel Sanatlar Felsefesi’dir.
_Sanat: Kendisini nesne olarak alan Tin’dir. Yaratıcı Ruh’un nesneleşmesidir. İnsanın doğaya öykünmesi ve gereksinmesi olup tinsel ve duyusal olanın uyuşmasıdır.
_Sanat, bizleri felsefi düşünmeye çağırır; felsefi düşünme ile de o, sanatta bir yenilenmeyi, yeniliği sağlamayı değil, ama sanatın temelinde
