İçimi dökeceğim
Bundan 3ay önce anneme ağrı kesici verilsin diye götürdüğüm hastanede annemin kanser olduğunu öğrendim. Bir kaç gün önce 3.kemoterapisini aldı. Çok zor bir hastalık olduğunu anneme bakarken onun her şeyiyle ilgilenirken anladım,anlamak ister miydim? Asla! Hayatta en değer verdiğiniz ve ondan başka hiç kimsenizin olmadığı birinin gözlerinizin önünde ağrı çekmesi ve elinizden hiçbir şeyin gelmiyor olması çok zor bir durum. 3.evrede olduğunu çekilen pet sonucundan öğrendik,tek umudum başlangıç olması ümidiydi ama ilerlemişti. Bu süreçte binbir türlü ruh halimle savaştım. Kendimi çok suçladım neden daha önce fark edemedim vs. Her şeyin düzelmesini umuyorum çünkü annemden başka hiçbir dayanağım yok,benim anneme çok ihtiyacım var… daha büyümedim… kendi içimde küçük bir kız çocuğuyum,çaresizim ve kimsesizim…onun yanında ise koca büyümüş genç kızım… her şey bitti dediğim anda hayatımızda çiçekler açsın istiyorum. Bize dua edin… akşınızı bozduysam özür dilerim.
İşkenceci bir abinin Kız Kardeşine Mektubu (28 Şubat)
Sevgili kardeşim Doğam,evimizin dördüncü kardeşten sonuncusu ve İzmir’de doğan tek kardeşimiz (Ablam ve erkek kardeşim biz Hakkari’de doğduk). Sana küçükken yaptığım her şey için o kadar mutluyum ki 😌örnek( yatak altından şeytan maskesiyle çıkıp korkutmak, yüzünü boyamak,kışın ıslatmak,yatak yorgan içine kapamak vs ) bana sorsalar “pişman mısın” diye bende “Pişman değilim yine olsa yine yapardım” derdim. Sende benim pokemon kartımı ısırmıştın hem de newton en zor çıkan. Demem o ki şimdi 25 yaşındasın ve artık öğretmensin. Sana bugün çocukken ablamla Hakkari’de birbirimize çizimler yaparak özel günleri kutladığımız ufak bir hediye hazırladım. Gerçi bizim monami pastel boyalarımız vardı renk renk ama olsun fosforluda iş gördü bunu çizdim.Birde yanlarını yaktım 2 boyutlu olsun dedim. Umarım beğenirsin.Bu arada tek özür dileyeceğimiz kişi ablamla birlikte annem olacaktır. Bu özel günlerde bazen anneme şiir yazmayı bırak, kendi rujunu paketleyip ona hediye olarak geri veriyorduk o da şaşırıyordu “AAAA NE GÜZELL HEDİYE BAYILDIM” bizde 5-6 yaşın verdiği beyinle birbirimize bakıp hafif kurnazlı bakışmarla kıkırdaşıp gülüyorduk.Neyse konu yine dağılmasın. Seni çok seviyorum. SENİN KADAR GÜZEL BİR YIL SENİNLE OLSUN DOĞAM 🎂 Sen evin son mirası ,prensesi ve eve doğduğunda dik saçla gelen gergin ve ağlayan tek bebesi iyi ki varsın🎂😎
"Biz yürekli kişileri severiz."
Dostlarım, size bir soru! 
Rıfat Ilgaz dediğimde aklınıza ilk ne gelir? Tabii ki 
Hababam Sınıfı! İtiraf ediyorum okumadım ama çok izledim. Benim gibi sizlerin de izlerken kahkaha ile güldüğüne eminim. Peki Rıfat Ilgaz Hababam Sınıfı'nı neden yazmış ve nasıl bu kadar güldürebilmiş, biliyor musunuz? Buyurun cevabını kendinden dinleyelim.
Soru: ‘’Nasıl bu
Kadınım ama önce insanım..
Üniversite bitmiş, sıra iş hayatına atılmaya gelmişti. Çeşitli yerlere yaptığım iş başvurularından biri kabul edilmiş, işe alınmıştım. İki haftada işi kavradıktan sonra, kendimi şanslı adletmeye başlamıştım. Ta ki patronun yemeğe çıkalım mı dediği ana kadar her şey yolunda gidiyordu. O saatten sonra orada çalışamayacağımı fark edip işi bırakmak
"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
Anneme...
Annem hep korkardı boş bir tabuttan
Hiç korkmadığı kadar yalnız ölümden;
Bense korktum gördüğüm her düşte
Çerçevelenmiş bir ölünün gölgesinden...
Sayfa 21 - Okur KitaplığıKitabı okudu
VUR ŞANLI SİLAHINLA GÖNÜL MÜLKÜ DÜZELSİN.
Not: Bu kitabı okuyacaklar önce 
Türkçülüğe Karşı Haçlı Seferi ve Çektiklerimiz'i okursa kitabı daha net anlar. Ardından da 
Dalkavuklar Gecesi - Z Vitamini'ni okursanız isabet olur.
Hüseyin Nihal Atsız edebiyat dünyasında haksızlığa uğramış bir şair ve yazardır. İkinci Süreya vakası
Anneme
“İlk üç vişneyi verdiğinde bahçedeki ağaç
Annem sevindiydi hatırlarım.
Ah demişti.
Ah!
Üç küçük kırmızı dünya verilmişti sanki ona.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı.
Bazen sevinince annem gibi,
Rengarenk reçeller dizerim kalbimin raflarına.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı,
Sıcak yemeklerin.
Başına diktikleri o taş,
Ne zaman dokunsam soğuktur oysa.
Ben okşadığımda ama, ısınır belki biraz…”
Sayfa 24Kitabı okudu
Ankara'da Sıradan Bir Düğün
Oturduğum masadan sıkılan gözlerle etrafı izliyorum. Klasik bir salon düğünü işte. Etrafa kısık gözlerle bakıp, bekar oğullarına kız arayan anneler, etrafta koşuşturan çocuklar, uzun süredir görüşmüyoruzlar, niye hiç aramıyorsunlar, sen niye aramıyorsunlar. Ben aramasam sormasam arayacağın soracağın yoklar, çok güzel olmuşsunlar, kıyafetin
Anneme benzedim cümlesiyle yaşlanır insan.
Sayfa 33
