Beraber Yürüdüler Bu YOLLARDA!!!
“(…)Efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, mensuplar memleketi olamaz. En doğru, en gerçek yol, medeniyet yoludur. Medeniyetin gerektirdiğini yapmak insan olmak için yeterlidir.”
Mustafa Kemal Atatürk (Hâkimiyet-i Milliye: 01.09.1925 – Kastamonu’da ikinci
Kadınlar sizi cennete götürmek için varolmadı. Kadın kapansın da benim iğrenç fantezi dünyam bir nebze olsun sakinleşsin diye gezen porn* bağımlıları, kadınların ne giyeceği, nasıl konuşacağı, nerede gülüp gülemeyeceği hakkında uyduruk fetva vermek yerine susup inlerine girsinler! Kadının giydiği tayta, yaptığı makyaja kadar detaylı detaylı inceleyip sonra din adı altında kendinizi aklamaya mı çalışıyorsunuz? Sen gözünü kapat! Bakma! Herkes sana mı kanalize olacak gebeş kaplumbağa?!
Bunları görüp de destekleyen kadınlara da diyecek bir çift sözüm var. Ama demiyorum çünkü zulme uğrayanı hem zalimden hem zulme uğrayanın kendisinden korumak zorunda kalınan bir devir bu devir!
Çıldırmış insan topluluğu ve onlara bakakalanlar
Kötünün, kaosun, tartışmanın, vasatın yükselişe geçtiği ve iyi niyetle yola çıkanların susuz kaldığı bir devir geçiyor gözlerimizin önünden. Ve alkışlanabilmek uğruna durumu daha da vahim hale getirenlerle çevrelenmiş durumdayız. Kimsenin kimseyle kıyaslanmadığı bir toplum içinde tehlikeli olmayan her şeyin; herkesin herkesi fazlasıyla umursadığı bir yerde rotasını nasıl da vahim bir yola döndürdüğünü kavrıyoruz.
Bir kısmımızın -bu anlamsız tablo karşısında kendini kaybetmemenin gururunu yaşamak şöyle dursun- farkındalıklı olmanın ne kadar hastalıklı bir şey olduğunun üzüntüsüyle huzursuzlandığı da aşikâr.
Ben de, böyle gerçekçi gözlerle etrafıma
odaklanınca ve "kıymetsiz kıymetlilere"
gözlerim fazlasıyla takılınca Oğuz Atay gibi
"Ne işim var bu dünyada benim?" serzenişleriyle köşeme çekiliyorum aniden. Bu sanal dünyanın dönüşünü, uzay boşluğuna açılan penceremden izliyorum uzunca süre. Yani çemberin içinden dışına adımlıyorum hızlıca. Kendime yetmek, kendimi iyi etmek ve üretmek için; dünyamı güzelleştirebildiğim, kendimi zenginleştirebildiğim kadar derine çekiliyorum. Hâlâ mahreminin bozulmasına izin vermediğim yegâne hayatımın, bir yerlerinden çekiştirerek genişlemesini, genleşmesini ve düzgünleşmesini sağlıyorum. Küçücük bir telefon ekranındaki dikdörtgen hayatlar gözlemleyerek geçirmediğim günlerimi çoğaltıyorum. İyi geliyor.
Okuyorum bolca, kendime notlar çıkarıyorum.
Sayfa 14Kitabı okudu
