Ben beni değil de bari biri beni keşfetsin diye esnedim durdum.
Sayfa 7
Hayır!
Yorulmuşum. Gerindim. Esnedim. Ağırlaştım. Daldım. Uyudum. Susadım. Kalktım. Üşendim. Yattım. Uyudum. Öptü. Uyandırdı. Güldüm. Öptüm. Sarıldık. Uzandık. Gecikiyorduk. Kalktık. Yıkandım. Kurulandım. Giyindim. Giyinmiş. Hazırlanmış. Çıktık. Kilitledik. Fırladık. Yürüdük. Bindik. Tutunduk. Baktık. Düşündüm. Düşündü. Düşündük. İndik. Üşüdük. Sokulduk.
Epub
Sinema salonlarından çıkıp gerçeğe alışabilmek için gözlerini kırpıştırdıklarını gördüm, dünyada neler olup bittiğini öğrenmek için sendeleyerek evlerine Times okumaya gidişlerini izledim. Onların gazetelerine kustum ben, edebiyatlarını okudum, örf ve adetlerine uydum, yemeklerini yedim, sanatlarına esnedim. Ama ben yoksulum, soyadımın sonu ünlü bir harfle bitiyor ve benden nefret ediyorlar.
Parantez YayınlarıKitabı okudu
Esnedim :))
Esnemek bulaşıcı olduğu kadar okunduğunda da insana bulaşır. İlginçtir ki esneme kelimesini okuyanların çoğu esnemeye başlar!
SON ÇAĞ YAYINLARIKitabı okudu
Bu Dökülen Benden
Bu sapadan yakın uzak taze bayat herkesi
Bu rast geliş korunaklı kapısı incinmeyenlerin
Bu sarı bir bez üzerimde ne yapıyor
Bu ışıl ışıl ışıldıyorum pistlerde dans ederken
Bu en çok köpekten, en az kaplandan, biraz
Bu ağzı köpüklü hayvanlardan korkuyorum
Bu düşersem beni tutacak kimsem yok masalı
Bu yokuşunda tıkandığım, takıldığım, tattığım
Bu yüzümde patlayan görgü kuralları
Bu salsa, rumba ve diyarbakır yöresi
Bu hav, bu hava, bu havsala, bu hevenkler
Ama çarpılmış, süzülmüş, yuvarlanmış herkesim ben
Ama kalbinin izini dilimle ıslatarak lezzetlendirdim
Ama uyandığımda çıtayı hep yükseğe koyarak esnedim
Ama belime kadar bu insanlar, su çok güzel gelsenem benim
Ama elim sevgilime pansuman yaparak ne kast ediyor
Ama çarp şu kapıları, yere tükür, ağzını şapırdatarak konuş
Ama bahsini açtığım sen değilsin dost meclislerinde
Ama her şeyim de ben aynı zamanda, yüzülüp çıplak ve güzel
Ama dilimle kalbini kalp olduğuna ikna eden benim
Ama uyanmanın insandan eski olduğunu anlattım sana
Ama bu belim belki insanlar kadar, durma öyle, boğuluyorum
Bu dökülen benden hiçbir şey eksiltmiyor
Ama yine de topla istiyorum
Sayfa 57Kitabı okudu
Dünyadaki bütün hazları al, sonsuzlukla çarp: cennette bir an hepsine bedeldir.
Düşük bütçe ile aşk, masrafsız bir sevgili, tam Arturo’nun kara yüreğine göre, arkasında kurbağaların ve balıkların yüzdüğü bir pencerenin gerisinden hatırlanmak üzere.
Onların gazetelerine kustum ben, edebiyatlarını okudum, örf ve adetlerine uydum, yemeklerini yedim, sanatlarına esnedim. Ama ben yoksulum, soyadımın sonu ünlü bir harfle bitiyor ve benden nefret ediyorlar, babamdan ve babamın babasından da, ellerinden gelse kanımı içerler ama yaşlanmışlar artık, güneşin altında ölüyorlar, oysa ben genç ve umut doluyum, yaşadığımız zamanı ve ülkemi seviyorum ve sana Yağlı dediğimde yüreğim değildi konuşan, eski bir yara titreşti sadece. Yaptığımdan çok utanıyorum.
Hemen gelme Camilla; burada tek başıma oturup bu ender duyulan heyecana alışayım; zihnim eşsiz zerafetinin sonsuz yalnızlığında gezinirken yalnız bırak beni; bir süre için, açık gözlerle seni düşleyip açlığını çekmek istiyorum.
Bu gece farklı olacak, şevkat gösterecek bana. Çocukluğumun, yeniyetmeliğimin ve üniversite günlerimin kızları gibi davranmayacak bana. Korkutmuşlardı beni, utangaçtılar, beni reddetmişlerdi; prensesim beni reddetmeyecek ama, anlayacak, çünkü o da aşağılanmıştır.
Yetişkinlerin böyle garip huyları var. Mesela anneannem esniyor. Esnerken "ayyy esnedim" diyor. E gördük zaten esnediğini, niye tekrar söylüyorsun ki? Dedem kendi sırtını kaşırken "sırtım kaşındı" diyor. Annem tuvalete gideceği zaman kendi kendine 'dur bi tuvalete gideyim' diyor. E git yani bize neden haber veriyorsun? Bizde mi gelelim? Beni görünce de refleks olarak "Ayyy! Çok konuşuyorsun, ne yaramazsın diyorlar."
Uykumu çaldılar galiba. Bütün gün esnedim durdum. Şimdi uyuyamıyorum. Kiii bugün işte baya bir yorulmuştum. Hayat garip yani...
Kahvemi içtim. Buğulu bir soğuk su bardağı karşısında, başım her türlü düşünce işinden azade, uzakta, tepelerin arasından çizilen denizin koyu lacivert hattına daldım. Birden çenelerim gerildi. Uzun uzun esnedim. Bu rahat esneyiş, bana, şu tatlı yaz sabahında, bir saadet dakikasının sonsuzluğu içinde yüzdüğümün haberini verdi.
Sayfa 51 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
yahya kemal'e diss geldi :D
Bir manzumesi üstünde on sene çalıştığını söyleyen şair başkalarını aldatmıyorsa kendini aldatıyor: Her manzumenin ceremesi bir tek ânın mahsulüdür. Halbuki on senenin hiç bir ânı ötekine benzemez. Bir manzumenin üstündeki emek, bünyesine değil, biçimine aittir ki on sene süremez. Bu şair, kendine ve başkalarına karşı namuslu olabilmek için şöyle demelidir: "Bir manzumenin üstünde on sene esnedim."
Sayfa 35Kitabı okuyor
Onların gazetelerine kustum ben, edebiyatlarını okudum, örf ve adetlerine uydum, yemeklerini yedim, sanatlarına esnedim. Ama ben yoksulum, soyadımın sonu ünlü bir harfle bitiyor ve benden nefret ediyorlar, babamdan ve babamın babasından da, ellerinden gelse kanımı içerler ama yaşlanmışlar artık, güneşin altında ölüyorlar, oysa ben genç ve umut doluyum, yaşadığımız zamanı ve ülkemi seviyorum ve sana Yağlı dediğimde yüreğim değildi konuşan, eski bir yara titreşti sadece. Yaptığımdan çok utanıyorum.