Kitabı bir solukta, hiç aralıksız okuyup bitirdim. Sürükleyici bir bilimkurgu macera. Bu türü sevenler mutlaka okumalı; fazla ilgili olmayan okuyuculara da yolculuk kitabı olarak öneririm. Gitmekte oldukları şehre, bu klasiği okumuş biri olarak ayak basacaklarını, yani sıkılmadan okuyup bitireceklerini tahmin ediyorum.
Öykü, Zaman Gezgini'nin dostlarına yaptığı genel açıklamalarla başlıyor; bir dostunun ağzından anlatılarak. Ardından bir akşam yemeği için sözleştiklerinde gecikerek gelen Zaman Gezgini'nin yolculukta başından geçenleri anlatışı ile devam ediyor. Bu ilk maceradan sonra bir kez daha yola çıkıyor gezgin; fakat bir daha haber alınamıyor kendisinden. Anlatıcı dostunun, gezginin ilk maceradan getirebildiği iki beyaz çiçeği sakladığını son derece duygusal bir şekilde dile getirişi ile bitiyor kitap.
O çiçekleri, 802701 (Sekiz Yüz İki Bin Yedi Yüz Bir) senesinde edindiği arkadaşı Weena vermişti gezgine. Anlayabildiği kadarıyla geleceğin o noktasında insan torunları, yeraltında yaşayan çirkin ve etçil Morlock'lar ile yeryüzünde yaşayan güzel ve otçul Eloi'ler olarak iki ayrı ırka ayrılmıştı. Saldırgan Morlock'lara karşı tiksinti ve korku duyarken, sevecen Eloiler'de yakınlık bulmuştu kahramanımız. Ne var ki bu insanlar, ne yazı yazmayı bilmekteydiler ne de herhangi bir (sanatsal, düşünsel vb) zeka örneği sergilemekteydiler. O yüzden gezgin önceleri, bu yaratıklarda minnet ve sevgi gibi duyguların da kaybolmuş olduğunu sanarken, sevginin ve bağlılığın, dostluğun ve minnettarlığın en yüksek hâli ile karşılaşarak insanlığın gerçek mirasının yaşamakta olduğunu görmüştü.
