Merak duymadan, soru sormadan, kuşkulanıp tartışmadan nasıl mutlu oluruz? Düşünmenin keyfine varmadan?
Kürek mahkumu zincire vurulmuştur, ama canının istediğini düşünebilir. Oysa Tanrı bizden, köleliğimizi
kendi ellerimizle ruhumuzun en derinlerine kadar sokmamızı ve bunu gönüllü olarak,
keyif duyarak yapmamızı talep ediyor. Bundan daha büyük alay olur mu?