8 Eylül l791'de ulusal birliği heyecanla savunma adına Fransa halkına sunulan anayasanın ilan edilmesiyle XVL Louis resmi biçimde "devrimin bittiğini" bildirdi. Bu, Meclis çoğunluğunun ve hatta bazı demokratik muhalefet unsurlarının samimi olarak paylaştığı bir umuttu. Bununla birlikte bir yıla kalmadan anayasa bir kenara itildi, kral tahtını kaybetti, önde gelen meşruti monarşi yanlıları yasaklandı ya da sürgüne gönderildi; devrim tamamlanmış olmaktan çok yeni ve sonucu belirleyici aşamasına giriyordu.
Ne oldu da durum aniden değişti? Öncelikle kral, anayasayı yürekten kabul etmemişti: Anayasayı imzalamadan çok önce güvenli bir bölgeye kaçma girişiminde başarısız olmuş ve yakalanıp aşağılanarak başkente getirildikten sonra bile, silaha baş vurarak eski gücüne yeniden sahip olmak için lsveç, Prusya ve Avusturya'daki müttefikleriyle gizli planlar yapmaya devam etmişti. Bu nedenle krala -ve daha da çok kraliçeye- güvenilemezdi, kaçmaları ve ihanetleri de meşruti monarşistlerin yönetimi sürdürmelerini ya da anayasanın öngördüğü tavizleri ver melerini olanaksız kılmıştı.
Sayfa 109 - PdfKitabı okuyor
Demokrasi yönetimi genel olarak küçük devletlere; aristokrasi yönetimi orta devletlere; monarşi yönetimi de büyük devletlere elverişli gelmektedir. Bu kural doğrudan doğruya ilkeden çıkmaktadır.
Ama kural dışında kalabilecek bir sürü durumu nasıl sayıp dökelim!
Sayfa 62Kitabı okuyor
Tek adam yönetimin doğru formu monarşi, sapkın yada kötü formu tiranlik ve zorbalıktır.
! ve ?
bazı yerlere hiç dönülmez bazı çağlara
eskitir insanı hep aynı adımı yürümek
oysa ne kadar biçimli bir evin şehveti
koltukların hafızası masaların ayıp yeri
adam ünlem
kadın soru işareti
herkesin bir dağı var herkesin bir tunç devri
akşama kadar hitit sabaha kadar truva
uykular leopara benziyor rüyalar benek
yeni olanaklar: kiremitleri öpen
Sayfa 9 - Yakın KitabeviKitabı okudu
GÖLGELERİN İÇİNDEKİ SESSİZLİK
“Tamam, anlatacağım ama öncelikle siparişlerinizi verin. Bu kadar aceleci davranmaya gerek yok. Bilirsiniz. Aceleci işe, monarşi yönetimler karışır.”
Birden asık yüzü değişen Burcu, bir süre gülmesinin ardından neşeyle arkadaşına şöyle cevap verdi:
‘’Ah, Berkant! Çok tatlısın ama az önce bahsettiğin atasözünü yanlış söylediğinin farkında mısın? Bildiğim kadarıyla bu atasözü, ‘aceleci işe, şeytan karışır.’ olacaktı. Bugün espri anlayışının müthiş olduğunu söyleyebilirim. Ama zevzekliği bir kenara bırakıp bir an önce asıl konuya girsen iyi olur. Herkes gibi ben de nasıl bir sürprizle karşılaşacağımı merak ediyorum doğrusu.”
“Hiçbir atasözü olduğu gibi görünmez.” diye yanıtladı. Berkant. Yüzünde beliren alaycı gülümsemesiyle!
Sayfa 17 - ilginç çıkarım...
Monarşi tipindeki sosyal sistemlerde alfa erkek herkese hükmeder ve grup içinde pek saldırganlık gözlenmez. Dominant erkek zamanının büyük kısmını ast rütbeli yoldaşlanrı sakinleştirmek ve anlaşmazlıkları çözmekle geçirir. Bazen adalet biraz sert tecelli edebilir ama çoğunlukla bir havlama ya da yüz buruşturma yeterli gelecektir. Bu tür sistemlerde egemenlik hiyerarşisi sosyal istikrarı oluşturur. Pek çok türün erkekleri ikna edici bir şekilde silahlanmıştır. Eğer her iki pirana, iki aslan ya da iki geyik fikir anlaşmazlığına düştüğünde ölümüne kavga etseydi hayat çok daha tehlikeli bir hale gelirdi. Egemenlik hiyerarşisi ve anlaşmazlıkları gidermede gerçek bir kavgadansa ritüel biçimindeki kavgaların kurumsallaşması, hayatta kalma mekanizması açısından kilit bir rol oynar. Hem dominant erkek için, hem de geri kalan herkes için bu genetik bir avantajdır, Pax dominatoris. Tacizlere katlanmak zorunda kalsanız da, zaman zaman içerleseniz de, herkesin kendi yerini bildiği bir sistem hem rahat hem de güvenli olabilir.
Sayfa 262 - say yayınlarıKitabı okuyor
Modern felsefe, toplumsal işlevi açısından bakıldığında, ruhanî-teolojik dünya imajını parçalamak için ortaya çıkmıştır. Başta yükselmekte olan mutlak monarşi ve burjuvazi arka çıkmıştır ona. Daha sonraları ise burjuvazinin yegâne silahına dönüşmüştür; bu aşamada, bütünlük içerisinde tini, kültürü ve politikayı temsil etmekteydi. Öte yandan, gericiliğe kaymış olan monarşi, teokratik fikirlere sığınmış; proletarya ise, burjuvazinin mücadeleci yandaşı olmaktan çıkıp bilinçli karşıtı durumuna geldiği ölçüde, idealist felsefenin burjuvazinin çıkarlarına uygun gelen kılıfından uzaklaşmıştı.
Sayfa 211 - De Ki Basım Yayım, 2008.Kitabı okudu
Osmanlı saltanatının son yıllarında saray, siyasi hakimiyet merkezi değildi; parlementer bir monarşi yerleşmişti; bu anlamda İngiltere ve İsveç gibi İskandinavya monarşileri ile bir benzerlik vardı.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Dünyaya vurgulu, tumturaklı sözler hâkim olsaydı, monarşi ketumluktan yana olurdu, tutkuları dizginler, sakin bir ton takınırdı.
- Kaç çeşit devlet şekli varsa, o kadar da insan hali vardır.
- Peki ne kadar?
- Beş devlet şekli, beş de insan hali.
- Söylesene, nedir bunlar?
Bunlardan biri bizim kurduğumuz devlet şeklidir. Ama ona iki ad verebiliriz. Baştakilerden biri ötekilerden üstünse, buna monarşi; baştakiler birbirine eşitse aris- tokrasi, yani en iyilerin yönettiği devlet.
- Doğru.
- Bence bu ikisi bir yola çıkar; çünkü, baştakiler çok da olsa, tek de olsa bizim çizdiğimiz yolda yetişmişlerse, devletin anayasasını değiştirmezler.
Sayfa 148Kitabı okuyor
Hükümdarlık yönetimi, monarşi, birlik ve dayanışmanın doğal hedefidir. Bir seçme işi değildir, isteme bağlı değildir, zorunluluk ve şeylerin doğası sorunudur. Birlik anlayışı ve dayanışma, bütün yasalar ve bütün dinsel uygulamalar için, ve kitlelerden (cumhûr) beklenebilecek her şey için vazgeçilmezdir.
Liberalizm Fransız Devrimi’nden (1789) sonra Avrupa’da mutlakıyet ve mutlakıyetçi monarşi karşıtlarını tanımlamak için kullanılmaya başlandı.
Ruhani konularla uğraşan mısırlılardan farklı olarak Mezopotamyalılar, mimarlık hünerlerini günlük yaşama yönelttiler. Kalelerin yanı sıra, monarşinin gücünün kanıtları olan görkemli saraylar inşa ettiler. Mısır mimarlığı temel bakımından dinsel olduğu halde, Mezopotamya mimarlığı bizi, monarşi ve askerlik iktidarını dile getirmesi bakımından etkiler.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Savaşın devamında Ikili Monarşi'nin ayakta kalmasını sağlayan yalnızca Alman askeri ve ekonomik yardımıydı. Durumun gittikçe vahimleşmesi Viyana'daki Alman büyükelçisinin. "Tanrı zavallı ülke mi bir daha Avusturya ile müttefik olacağı bir savaştan korusun," demesine neden oldu.
