Demek bütün bir hayat, işte bir hatanın kurbanı oluyordu. Bundan sonra saadet ümidi, saklanmak lazım gelen utanılacak bir aşktan ibaretti ve bu aşk, bir gün onun yüzüne müthiş bir aşağılama sillesiyle çarparak <<artık yetişir!>> diyebilirdi. O zaman ne yapacaktı?
Gün olur bir olay gelirse başa,
Kesip ümidi düşme telaşa...
Kereminden mahrum eder mi haşa...
Resûl'ün yaktığı meşale sönmez,
O kapıyı çalan eli boş dönmez.
Sayfa 271 - Kaside-i BürdeKitabı okudu
Cemal Süreya o meşhur şiirinde ne demişti? Bir kadın susarak gider miydi? Sahinasıl o şiirin sözleri?
Kadınlar susarak giderler,
Çok uzun emekler verir ilişkisini yürütmek için.
Birinin kadını olmayı yüreği, beyni, ruhu o kadar zor kabul etmiştir ki, başka bir adama ait olmayı istemez.
Erkek gibi, çorbanın tuzu eksik diye kavga
Sayfa 208Kitabı okudu
Gün olur bir olay gelirse başa,
Kesip ümidi düşme telaşa...
Kerem'inden mahrum eder mi haşa...
Resul'ün yaktığı meşale sönmez,
O kapıyı çalan eli boş dönmez.
Bir gün herkes kurtulur
Tehikelidir mutsuzluk.
İnsanı şaşırtır.
Telaşlandırır.
Öç duygusuna sürükler.
Yalnızlık korkularıyla yakar.
Geçmişin hatıralarıyla hırpalar.
Yabancılara muhtaç eder.
Ve, birçok insan mutlu olduğunu bilmediğinden mutsuzluğa düşer.
Bir kere mutsuzluk nehrine düştün mü de çıkması zordur.
Bilirim o suları, oralarda yıkandım.
O sularda ıslananları onun için hemen tanırım.
Her mutsuzla karşılaştığımda aynı sözleri söylemek isterim.
"Sakin ol, sükûnet kurtaracak seni."
Her seferinde de sakin olamayacağını bilirim.
Mutsuzluk telaşlandırır çünkü insanı.
Telaşıyla tehlikelidir zaten, elindeki o küçük ümidi de kaybetmemek için çırpınmasıyla tehlikelidir mutsuzluk.
Pişmanlıklarımızı telaş yaratır çünkü, telaşımızla utanılacak hareketler yaparız, bazen önümüzde kaderin açtığı geniş yollarda mutsuzken tökezlememiz telaşımızdandır.
Gördüğümüz her insana, boğulmakta olan bir insanın kurtulma hırsıyla sarılır ve onları korkuturuz, biz onları kendimize doğru çekmeye uğraştıkça onlar bizim korkularımızı çoğaltarak kaçarlar.
Yalnızlıktan korktukları için yalnızlaşır mutsuzlar.
Ve yalnızlaştıkça yalnızlıktan daha çok korkarlar.
Mutluluk topraklarına açılan o "sükûnet kapısından" geçmeyi bir türlü beceremezler.
Sonra bir gün, o küçücük ümitlerini de kaybedip artık yokluğa yaklaştıklarını sandıklarında aniden o sükûnet kapısı açılıverir önlerinde.
Ümitleri yoktur artık ama mutluluk şansı onlara sezdirmeden belirivermiştir.
Ümitsizce dururken bulurlar mutluluğu.
Kimse sonsuza dek o mutsuzluk nehrinde sürüklenmez çünkü...
Bir gün herkes kurtulur.
Sayfa 67 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Hayatımıza denk gelenlerin neye vesile olacağını bilemeyiz :)
KS: ... Bir gün genç bir hanım danışanım yüzüme dikkatle bakmaya başladı. Hasta hekim münasebeti içinde, "Niçin bakıyorsunuz?" diye sordum. "Ben sizin yüzünüzü birine benzetiyorum," dedi. "Olabilir, bir dönem televizyon programlarına çıkıyordum, ekranlar arasında gezinirken görmüşsünüzdür," dedim. "Yok, ben İngiltere'den yeni geldim. Sizi televizyonlardan tanıyor olamam. Ben sizi tanımıyorum, annem almış randevuyu," dedi. Sonra durdu durdu, "Siz hiç umut konusuyla ilgili programa çıktınız mı?" diye sordu. Çok enteresan, Kenan Gürsoy Hoca'nın Düsünçe İklimi adında bir televizyon programı vardı, bir kere umutla ilgı orada kırk beş-elli dakika konuşmuştuk. "Evet, TRT'de böyle bir programa çıktım." dedim. "Bir gece ben yaşadıklarımdan çokbunalmıştım, yanıma içki şişelerimi aldım, yüzlerce ilaç aldım. İçkileri devirip, ilaç alıp intihar edecektim. İlaçları almaya başladım. Orada çanak antenle Türk televizyonları izleniyor, kanalları değiştiriyordum, sizin programa denk geldim. İki insan kırk beş dakika umuttan bahsettiler ve bıkmadılar. Ben o gece intihar etmekten vazgeçtim." dedi. Şu anda bile anlatırken tüylerim diken diken oluyor. Hani Hz. Mevlana'nın sözü var ya, "Sadece susamış dudak su aramaz, su da dudağı arar," diye... Bazen şifa olacak bir söz eğer Cenab-ı Hak onu murat etmişse hiç olmayacak biçimde koskoca kıtayı, denizleri aşarak olmadık bir yerde bir insanı bulabiliyor. Dolayısıyla hiçbir insandan, hiçbir şarttan, zamandan ümidi kesmemek lazım.
Sayfa 86 - Turkuaz Haberleşme ve YayıncılıkKitabı okudu
Dünyada en şaşılacak mûcize, aşkın yüzde yüz menfî olan bir cephe karşısında bile ümîdi büsbütün kaybetmemesidir. Bir âşıka hakîkatin acılığından, felâketlerin olduğu gibi kabul edilmesi zarûretinden bahsetmeyiniz.O dâima şuurunun kuytu bir köşesinde teselliler yaratır, der ki:"O da beni seviyordu;fakat filan falan sebepten söyleyemedi, gizledi. Bir defa benimle nasıl göz göze gelmişti. Hani bir gün de elimi sıkarken..."
Sayfa 70Kitabı okuyor
Yeryüzünün küçük tanrısı bir yumrukta dünyasını yıktı
Değil asilzade kral elbisesi de giysem içimdeki sıkıntıları unutamam, gülüp oynayamayacak kadar yaşlıyım. O güzel gençlik günlerimi kasvetli bir odada kitapların arasında geçirdiğime yanıyorum.
Fakat emellerim onlar taptaze duruyorlar. Sabahları hep korku içinde uyanıyorum. Dünyada arzu ettiğim hiçbir emelime kavuşamadım. Gün bitiyor yine gece oluyor, Yatağa yatmaktan da korkuyorum kötü rüyalar beni dehşete düşürüyor. Aklı selimim tanrıdan ümidi kesmememi söylüyor, göğsüm daralıyor işte o zaman ölümü arzuluyorum. Ölmek ve kurtulmak istiyorum, hayattan nefret ediyorum. Bugüne kadar ne verdi ki bundan sonra da ne versin. Zekamızın bizzat kendisi hakkında beslediği g 
Faust üvene lanet olsun. Şan ve şöhret hulyalarina lanet olsun. Mülkiyet gururumuzu okşayan servet, çoluk çocuk ve kadına lanet olsun. Şehveti tahrik edip kanımızı kızıştıran üzüm suyuna lanet olsun. İmanımızı kemiren bütün şüphelere korkulara ve endişelere lanet olsun.