Nuran yatağına yattı. Tavana bakıyor.
"Hani işin vardı?" dedim.
Kızdı bana.
"Düşünüyorum ya, bu da iş," dedi.
Düşünmek ciddi bir işmiş. Hatta Nuran'ı düşündüğü için atmışlar buraya. Öyle söyledi. "Yanına yatıp senle birlikte düşüneyim mi?" diye sordum.
Güldü o zaman. Büyüyünce beni de içeri atarlarmış, çok düşünürsem. Sahiden atarlar mı İnci?
25
Sayfa 25
Demek ki adamın birinin başına damdan bir taş duşse ve adamı öldürse, bunlar bu yönteme göre diyecekler ki, taş adamı öldürmek için düştu. Değil mi ya, bu taş Tanrı'nın iradesine uygun olarak böyle bir amaçla duşmemiş olsa, şans eseri düşmesi için onca olası durumu bir araya getirmek kolay mı (ki sahiden de böyle bir olayda nice olası durum aynı anda oluşur)? Siz onlara şöyle yanıt verseniz ve deseniz ki, bu taş dùştü, çunku rüzgâr çok hızlı esiyordu ve adamın da yolu oradan geçiyordu. Ama ısrar edecekler ve bu kez de şöyle soracaklar: lyi de niçin rüzgar o sırada öyle hızlı esiyordu? Neden o sırada o adam o yoldan geçiyordu? Bunun üzerine siz şöyle bir yanıt vereceksiniz: Rüzgârın o sırada öyle hızlı esmesinin nedeni, bir gün öncesine kadar sakin olan denizin birden kabarmaya başlaması. Ama yok, sorularının ardı arkası kesilmeyecek, yeniden israr edecekler ve şöyle soracaklar: Neden deniz kabarmaya başladı? Neden adam tam o sırada davete icabet ediyordu? Işte bu böyle uzayıp gidecek ve onlar nedenlerin nedenlerini sormaktan asla vazgeçmeyecekler, ta ki siz kaçıp cehaletlerinin tek dayanağı olan Tanrı'nın iradesine sığınana kadar.
Sayfa 75 - KabalcıKitabı okuyor
Müştak Serhazin- Nüzhet Hanım
Mor menekşe... Nüzhet'in vazgeçilmez menekşe tutkusu. "Öldüğümde mezarımın üzerine menekşeler ekin..." demişti. "Renk renk menekşeler."
Hayır, öyle duygusal biri değildi. Melodramdan hoşlanmaz, arabesk muhabbetlerden nefret ederdi. Sahiden mezarının üzerinde menekşeler istiyordu. Üstelik bunu söylerken hiç kederli de değildi, son derece doğal bir tavırla söylemişti bu isteğini. O zaman saçma gelmişti. Taze bir mezar, toprağın üzerinde menekşeler, altında Nüzhet... Hayır! Öldüğüne inanmadığımdan değil, onun ölümüne inanmanın nasıl bir şey olduğunu bilmediğimden. Nüzhet ve ölüm asla bir arada düşünülemezdi. Yeryüzünde, hayatı ondan daha çok seven birini tanımamıştım. Bunu bildiğim için "Mezarıma menekşeler ekin," dediğinde en küçük bir elem kırıntısı bile düşmemişti içime. Ne elem, ne bir burukluk... Ama şimdi, hiçbir zaman ölmeyeceğini düşündüğüm kadının cesedinin ardında böyle durmuş, onun olmadığı bir dünyada hayatın nasıl olacağını anlamaya çalışıyordum. Yanağımda bir sıcaklık hissettim. Nemli sıcaklık derimin üzerinde ince bir sızı bırakarak, dudağıma kadar ulaştı. Gözyaşımın tuzu belli belirsiz ağzıma yayılmaya başlarken...
Everest YayınlarıKitabı okudu
...Kalabalık beni sahiden sıktı.ben ikide birde böyle oluyorum,bazen bütün insanların boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum,bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum.Bu nefret filan değil...İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece biraz yanlızlık ihtiyacı.Öyle günlerim oluyor ki,etrafımda küçük bir haraket ,en ufak bir ses bile istemiyorum.Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğumu hissediyorum.kafamda ,hiçbir şeyle degişilmesi mümkün olmayan muazzam
hayaller, bana her şeylerden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor...Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birini arıyorum.bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker ,uzun uzun anlatacağım birini...
Sayfa 88Kitabı okudu
Annen beni gerçekten sevdi , biliyorum ; ama neydi bu sevgi , onun yalnızca daha önceden edinmiş olduğu bakış biçimlerine verdiği addı. Beni , hep ya yanlış anladı ya da hiç anlamadı. Beni hiçbir zaman sahiden ben olarak göremedi ki o zaman kimdi annenin sevdiği ? Bende ben olmayan birini — hatta bir şeyleri — sevdi. Sonra beklediklerini bulamadıkça , duygulan o sevgisi nefrete dönüşmeye başladığı zaman da,ne yazık ki , gene , ben değildim nefret ettiği kişi... Beni tanıyarak , bilerek , görerek ; sahiden ben olan benden nefret etseydi , inan , sevinirdim buna.
Öyle olmadı.
Sayfa 21Kitabı okudu
Kendimi en kötü hissettiğim anda başımı şöminenin yanına
yaslarım.
Derken aniden içimde bir arzu belirir-
öldür kendini, o zaman biter
neden yaşıyorsun ki
-böyle bir hayat yaşamak
korkaklık.
Hem zaten öyle uzun yaşamayacaksın
Haline bir bak, dünyada sürünüp duruyorsun
şu sefil bedeninle -ilaçla kirlenmiş-
Bu nöbetçi
kırılganlığın yüzünden nöbet başında.
Yaşamak bu değil kesinlikle.
Aslında sadece bir an bu
—ölüm benim gölgem—
bu etin kokacağı
bu parmağın sertleşip moraracağı fikri var ya
işte ona katlanamıyorum.
Ve hayat sana el sallıyor
iki ay sonra yaz akşamları sahiden güzel olabilir
belki bir yaz
daha güneşli günler.
Sayfa 83 - *
Istırabımı Yücelmenin bir işareti olarak bile göremiyorum. Istırap sahiden buna işaret eder mi, onu da bilmiyorum. Ama öyle önemsiz şeylerden canım yanıyor, öyle alelade şeyler beni incitiyor ki, bu faraziyeyi benimseyerek, bir deha olduğum faraziyesine hakaret etmeye cesaret edemiyorum.
Sahiden her şey saçma mı, hayatın hiçbir anlamı yok mu?
Bence öyle!Yok, hiçbir şey yok.İnsanın biyolojik fonksiyonlarına aşırı bir anlam yükleme çabası içindeyiz. Çünkü hiçlik zor geliyor.
Sahiden öyle midir acaba?
Bu yükseklikte, bu ufuksuz topraklarda, bu sonsuz beyazlıkta insan kendini bambaşka duyar.
`
Sahiden de öyle
"İnsanlar olmayacak masallar anlatıp çocukların her şeye inanacağını zannediyorlar."
Sayfa 101 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
İnsanı sadece biyolojik bir varlık olarak göremediğimiz,
onun varoluşuna çeşitli yüce anlamlar yüklediğimiz için, gövdeden akan kanın, can denilen şeyi çekip almasını, dolayısıyla o kişinin "ölmüş" olmasını bir türlü kavrayamadığımızı düşünüyorum. Hayvanlar ölümü anlıyor ama insanlar anlayamiyor. Can denen şey, her türlü yaralanmaya, berelenmeye açık haldeki insan bedeninden bir saniyede çıkıp gidiveriyor ve insanlar bunun sonucunda aklını kaçıracak kadar sarsıIryorlar. "Tanrım, daha bir iki saat önce nasıl da canlıydı, nasıl da kahkahalar atıyordu, şimdi nasıl yok olabilir" diye tekrarlayıp duruyorlar. İnsanın algılama gücünü zorlayan bir durum bu. Hayatımıza, varoluşumuza yüklediğımız hiçbir kavramla bağdaşmıyor. Sahiden her şey saçma mı, hayatın hiçbir anlamı yok mu? Bence öyle! Yok, hiçbir şey yok. Insanın biyolojik fonksiyonlarına aşırı bir anlam yükleme çabası içindeyiz. Çünkü hiçlik zor geliyor.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Güzel mi sahiden?
-- Hayattan korkmayın çocuklar! İyi, doğru bir şey yaptığınız zaman hayat öyle güzel ki!
Sayfa 1025 - İş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Anlatırken hiçbir ayrıntıyı kaçırmamak gibi bir amacım yok. Zihnimi uzun süre yoramıyorum zaten. Bazen de olaylar birbirinin içine geçiyor. Öyle şeyler de var ki zihnimde, bunları sahiden yaşadım mı yoksa benim kurguladığım şeyler mi ayırt edemiyorum. Çok tanıdık, bir o kadar da bulanık olaylar.
Bazı yüzler var aklımdan silemediğim. Bu insanlar sahiden hayatıma girdi mi, yoksa bir gazeteden, dergiden, televizyondan zihnimde takılı kalan fotoğraflardan mı hatırlıyorum bundan da emin değilim. Zihni bu kadar karışık bir adamın söylediklerini dinlemek bize ne kazandırır diyeceksiniz.
Bu da başka bir eğlence değil midir?
Sayfa 14Kitabı okudu
