Kısacası biz kadınları sevmedik.
Bizim için var olan köleler muamelesi yaptık.
Aslında bir dünyaydı kadın, kadının içinde bir dünya vardı; biz yaşatmadık.
O bizi karnına sığdırdı, biz onu dünyaya sığdıramadık. Kadın sadece kadındı, insandı unuttuk. Kadın milleti dedik geçtik..
Sayfa 24
...
Ali'nin Ayşe'den daha çok kalemi oluyordu hep. Ve çözmek için mutlaka bir problem gerekiyordu.Ayşe'ye üzülen merhametli çocuklarken o problemlerde, Ali olmak isteyen insanlar olduk.
...
Biz ne zaman "insan" olduğumuzu unuttuk?
....................
Ve çocuklar bakıyorlar yüzümüze
Bir şeyleri sormak, anlamak ister gibi.
Kim yanıt verecek şimdi onlara?
Neye yarar bütün bu sözler,
Yazılmış yazılacak yığınla şey?
Artık unuttuk, onların düşlerini de
Çoğu şey gibi bu kargaşada
Soruyor yedi yaşında bir çocuk:
- Niye bu silah sesleri, niye bu ölümler baba?
Evler büyüdü.
Ama aileler küçüldü.
Hanelere televizyon girdi.
Biz okumayı unuttuk.
Arabalarımız oldu en yenisinden.
Biz yürümeyi unuttuk.
Evlere klimalar girdi en kalitelisinden.
Serinlemek için ağaçların altına oturmayı unuttuk. Büyükşehirlerde yaşamayı öğrendik.
Köyde yağmur kokusunu unuttuk.
Ceplerimize telefonlar girdi en akıllısından.
Biz muhabbet etmeyi unuttuk.
Bilgi arttı.
Ama vicdanımızı kullanmayı unuttuk.
Elimizin altına bilgisayar geldi.
Postacıları unuttuk.
Her cüzdana kredi kartı girdi.
Biz paranın değerini unuttuk.
Parfümlere verdik tüm değeri.
Kırlarda taze çiçeklerin kokusunu unuttuk.
İlaç kolay bulunur, tedavi çabuk edilir oldu. Hastalıklar çoğaldı ve sağlıklı yaşamayı unuttuk. Ve o kadar çok koşturduk ki...
Biz yaşamayı unuttuk.
İstiklal harbini birkaç kişinin eseri ve hüneri zanneden dar görüşlü zavallılar...Ne çabuk unuttuk Hintli, Afganlı, Cezayirli, Libyalı kahramanların Anadolu'da İslam için istiklalimiz için şehid düştüklerini!..
* Uzay ajansı kurduk ama yangın uçağı almayı unuttuk.
* Ülkeyi şantiye alanına çevirip, her yeri beton yaptık ama yeşili unuttuk.
* İki ayrı 100 günlük program açıkladık ama icra etmeyi unuttuk.
* 25 kuruşluk poşete itiraz ettik ama bir yılda ödediğimiz 800 milyar lira verginin hesabını sormayı unuttuk.
* Yüksek gelirli ülkeler sınıfına geçtik ama vatandaşı götürmeyi unuttuk.
* Faiz denen şeyden hep nefret ettik ama düşürmeyi unuttuk.
* Kanun yaptık ama herkese eşit davranmayı unuttuk.
* Her yere üniversite açarak üniversite mezunu sayımızı yükselttik ama onlara istihdam sağlamayı unuttuk.
* Vatandaşın enflasyonunu her defasında gayet düşük gösteren TÜİK'in hangi marketlerden alışveriş yaptığını vatandaşla paylaşmayı unuttuk.
* Ve o kadar çok üzdüler ki bizi, şu kısa ömrümüzde mutlu olmayı unuttuk...
Sonra unuttuk işte.
Yaşamayı unuttuk, nefes almayı unuttuk,
Ve bir gün geldi sevmeyi de unuttuk biz...
Belki de her şey sevmeyi unutmakla başladı.
Evet, sevmeyi unuttuk biz.
Bugünlerde herkes sinirli...
Herkes kavgalı, gürültülü.
Yol kenarında garipçe bir güldü:
Her sulayana çiçek açtı,
Her okşayana koku saçtı.
Biz ne yaptık?
Ya işimiz bitince unuttuk,
Ya da yolup,
Defter arasında kuruttuk.
Öldü...!