KNULP : GARİPLERDEN BİR GARİPSİN İŞTE, KAİNATA KARIŞMA ARZUSU VARDIR İÇİNDE
Bu kitabı bana hediye eden 
Sefa Ayıcı arkadaşıma teşekkürlerimle..
Hiç düşündünüz mü, insan neden güzel bakmaya ihtiyaç duyar? Ben biraz düşündüm ve şu sonuca vardım : “Güzel bakmak -bir tür- dertten kaçma şeklidir, derdi olmayan güzel bakamaz”
Knulp kardeşimiz bizden biri, hayatın avucuna düşmüş bir garip serseri. Her şey nerede başladı diye soracak olursak, en evvel “kader” ile başladı, sonra bu yara nasıl büyüdü diye soracak olursak, “İlk aşkla tanışıp o görünmeyen saydam duvara toslamakla elbette.”
“İstediğim hayat neydi, bir hayat mı istedim ki?” sorusunu hiç sordunuz mu kendinize. Bütün cevapsız sorulardan sonra çocukluğunuza döndünüz mü? Öteleyip durdunuz mu kendinizi, olanı olduğu gibi kabul ettiniz mi ?
Film nerede koptu diye düşündüğünüz oldu mu? Enerjisizlikten bir enerji doğurmaya çalıştınız mı? Gülümseyebildiniz mi acınıza ? Ağlayabildiniz mi insanlığınıza?
Knulp diye bir gezgin, bir serseri, bir garip, bir hasta, bir yaralı,bir deli, bir yoksul, bir delikanlı,bir aşık,bir ne ?
İplerin bütün uçları ellerinde kaldı da bağlayamadı hiçbirini birbirine. Kimse Knulp olmak istemez.. Kimse Knulp gibi biriyle olmak istemez.. Kimse Knulp gibi sürünmek istemez-di.
Köklerindeki köksüzlük, gidişlerindeki bilinmezlik, yersiz yurtsuz aitsizlik. Bu bir tercih mi, değil..
Meczuplarda inanç aranmaz değil mi? Evet çünkü onlar inanmanın ta kendisi olmuşlardır ! Onlar hisleriyle inanırlar..
Knulp’ların halinden Knulp’lar anlar.
Anlatamıyorum..
Şehirli, köylü, yerli, yersiz-yurtsuz olsa da,
Her yerde bir gizemin hışmına uğrar insan,
Ve ancak titrek gözle bakar hep yukarıya.
.
Sayfa 256 - Adam Yayınları - Ahmet NecdetKitabı okudu
Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok (Ciltli)Erich Maria Remarque · Everest Yayınları · 20203,262 okunma
Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu, Namussuz bir çağ bu biliyorsun.
Canım 
Cemal Süreya 'nın yukarıdaki dizeleri insanoğlunun elinin değdiği her döneme o kadar uyuyor ki başlıkta ona yer vermek istedim. Sağımız, solumuz, önümüz, arkamız kötülük... Kötülüğün kol gezdiği bu hayat yolculuğunda iyi olan ve iyi kalmaya çalışan o güzel yürekli insanlar olmasa halimiz nice olurdu? İşte kimseye karşı kötülük beslemeden,
Varlığın fakirleştiği, bilginin araçsallaştığı ve anlamın kaybolduğu bir dünyada insan, "yersiz yurtsuz" (homeless) bir varlık hâline gelir.
Sayfa 27 - İnsan Yayınları
🖇️🥀🥀"Onca yer var ama yersiz yurtsuz gibi, Onca insan var ama kimsesiz gibi..." 🖇️🥀
Bilmiyorum nasıl oluyor, ama yersiz yurtsuz ben Bozkırkurdu, küçük burjuva dünyasından nefret eden ben yalnız insan, her vakit gerçek burjuva evlerinde kalıyorum, benim eski bir duygusallığım bu.
Sayfa 44
Tek bir insan haksızlığa uğradığında,
ilk özgürlük kısıtlandığında, ilk haksız
tutuklama kararı çıkartıldığında, ilk masum
asker hapse atıldığında, ilk atanamayan
öğretmen canına kıydığında, ilk kez bir
üniversiteye dışarıdan rektör atandığında,
ilk kadın cinayeti cezasız kaldığında,
ilk siyahi nefessiz bırakıldığında, ilk köle
ticaretinde, ilk mülteci suda boğulup karaya
vurduğunda, silah lobileri istediği için
ilk savaş başladığında, petrol ve diğer doğal.
kaynaklarıyla bilinen ülkelere birileri illa ki
“demokrasi götürmek” istiyor diye ilk masum yavru anasız, babasız, yersiz, yurtsuz, vatansız bırakıldığında, ilk işgalde, ilk istilada, ilk darbe, ilk içsavaşta, gıda ve sağlık üzerinden ilk oyun kurulduğunda,
biyo-politik savaşlar yüzünden insan sağlığı
ilk kez gıda terörü ve ilaç lobisi tarafından
tehdit edildiğinde, tohumumuzla, yiyeceğimizle, suyumuzla ilk kez oynandığında ve bu sebeplerle ilk kaybı verdiğimizde biz hepimiz kaybettik demektir.
Destek YayınlarıKitabı okudu
Modern şehirlerde insanların “konutu” (house) vardır ama “yeri yurdu” (home) yoktur. Güç istemine dayalı ve anlamdan yoksun bir dünyada yersiz yurtsuz zihinler kendilerine tutunacak bir yer ararlar ama artık zemin ayaklarının altından kaymıştır. Nietzsche’nin “Evsiz yurtsuz olmanın keyfini çıkartalım; açık havayı ve aydınlığı avantaja çevirelim.” önerisi de sadra şifa olmaz. Zira insan, tanımı gereği yer yurt sahibi olmayı ve bir yere ait olmayı ister. Bir yere ait olmayanın herkesin mülkü olması kaçınılmazdır. Düşünmek, insanın ait olduğu yeri bulma çabasıdır.
Sayfa 28Kitabı okuyor
insanın evi, anlaşıldığı yerdir...
"İnsanın evi, anlaşıldığı yerdir." Ne büyük meseledir "anlaşılamamak". Kırgınlıkların büyüğü tam da bu kıyıda birikir. Bir süre sonra insan anlatmaya da küser. Bir nevi yersiz yurtsuz kalmaktır anlaşılamadığını hissettiğin yerde yaşamaya mecbur olmak. Işte tam da böyle bir anda bir kitap pekálá ev olabilir insana.