"Doğmak, ölmekten daha az acı verici değildir."
Sayfa 104 - BaconKitabı okuyor
Dayakların en acı verici yanı içinde barındırdığı hakarettir.
Sayfa 37Kitabı okuyor
"Sana bakmak, ona bakmaktan bile daha fazla acı verici."
Sayfa 297 - KaiKitabı okudu
Sevgi, bildiğim en büyük silgidir, en derin ve en acı verici anıları bile siler.
Yapayalnız olmanın, tek başına kalmışlığın sonsuz acı verici karanlık duygularıyla doluvermişti birden yüreği.
Acı verici duygular dayanılmaz olduğunda bunlarla başa çıkmak için bedenimizi kapatırız o zaman beden daha stresli ve düzensiz hale gelerek değil mi diğer insanlarla ve genel olarak Dünya ile olan bağlantıları tehlikeye girer ve sonuçta piskofizyolojik semptomlar ortaya çıkar bedendeki acı verici duyguları genişletmek için duygulara karşı savunmalarla çalışarak bedeni gevşetirsek bu bedenin düzenlenmesini beyne diğer insanları ve çevreye açık ve bağlı kalmasını sağlayarak semptonların çözülmesine yardımcı olabilir hatta duygunun acısının katlanabilir olduğunu bile gözlemleyebiliriz
Sayfa 114Kitabı okuyor
Yalnızlık
Yalnızlık çoğu insan için öylesine güçlü ve acı verici bir tehdittir ki, tek başına olmanın olumlu yanlarını algılayamazlar ve hatta kimi zaman yalnız kalma ihtimalinden korkarlar. Çoğu insan "yalnız olduklarını anlama korkusundan" mustariptir der Andre Gide, "ve bu yüzden kendilerini asla bulamazlar."
Sayfa 29Kitabı okuyor
Hakikati arayanların sayısı çok fazladır, ama onu bulmak tehlikeli olabilir. Efsaneleri ve iç rahatlatıcı yalanları bulup kabullenmekse çok daha kolaydır. Bir hakikate ulaştığında, geçici bir hakikat bile olsa, hayatında acı verici değişiklikler yapmanı talep edebilir. Hakikatlerini sözcüklerin arasına gizlemelisin. O zaman, doğal muğlaklık seni koruyacaktır. Sözcükleri hazmetmek, sözsüz kehanetlerin sivri hançerinin darbelerini hazmetmekten daha kolaydır.
Sayfa 159
..itiraf etmek çok acı verici olabilir. Biriyle anlaşamadığım zaman, çatışmadaki kendi rolüme bakmaktan nefret ederim, çünkü karşımdaki insanın hatalı olduğundan eminimdir. Fakat sonunda sorunu aslında benim kışkırttığımı anladığımda çok utanç verici bir hisle karşılaşırım.
Maymun nedir ki insanın gözünde? Bir kahkaba ya da acı verici bir utanç, insan da işte bu olmalı Üstinsanın gözünde: bir kahkaba ya da acı verici bir utanç.
Sayfa 6
İnsan, ne kadar acı verici olursa olsun, olaylara gözünü kırpmadan bakmalıdır.
Sayfa 99Kitabı okuyor
...anlıyor ya da hayır, anlamaktan çok, bütün varlığıyla duyumsuyordu; bu, şu ana kadar hiç bilmediği, tanımadığı, son derece tuhaf ve korkunç bir duyguydu. İşin en acı veren yanı da bunun bilinçli bir algılama, kavrama olmaktan çok bir duygu hem de ömrü boyunca tanıdığı en acı verici duygu olmasıydı.
Sayfa 125Kitabı okuyor
Çocukluk dönemimdeki bana göre en acı verici zaman, evdeki yemek vakti olurdu aslında
Sayfa 12Kitabı okuyor
“Kinli, istediğine karşı gelinmiş şımarık bir oğlan sesi duydu:
— Ne o, yoksa kız mısın?
Önce şaştı. İçinde yıkıcı, acı verici bir deprem başladı. Dönüp baktı. Şu yakışıklı erkek işte buydu. Artık tanıyordu onu. Şiirlerin, kitaplardan kalma büyük sözlerin yapma süsünden sıyrılmış; beylik yargılarla dolu, bayağı. Böyleleri için en önemlisi kızlıktı. Oysa ona vermek istediği şeyin yanında kızlık neydi ki? Yarın gidip onların bu kızlık dedikleri şeyi tanımadığı bir erkeğe verecekti.”
Sayfa 42Kitabı okuyor
“Saçma tiyatro’ geleneğinden beslenerek yaşamın absürdlüğünü, birey-birey, birey-aile, birey -toplum iletişimsizliğini vurgulayan birbirinden güzel öykülerle selamlıyorum sizi.
“Elalem örgütünün” dayattığı otoriteyi ve kabuğunu kıramamış bireyin içsel şartlanmalarını ironinin dayanılmaz hafifliği ile kuşatarak nahif ama çarpıcı cümleleriyle yerle yeksan eden Jane Bowles ile…
Niceliğin değil niteliğin öne çıktığı, rüzgarı yazmanın acı verici hazzından menkul öyküler.
Okumaktan en çok keyif aldığım Araf’tan “ikilemler” dünyasından seslenmiş bize.
Düş ile gerçeğin, dişil ile erilin, günahın baştan çıkarıcılığı ile arınmanın kefaretinin ve daha nicelerinin dualitesinden …
Demem o ki bunca edebi yeteneğine rağmen hayatı boyunca bir roman (Ağırbaşlı İki Hanımefendi), bir oyun (Yazlık Evde) ve bu kitaptaki altı kısa öykü harici bir şey yazmayan, tasarladığı iki romanını da tamamlayamadan felç geçiren Jane Bowles’ın literatüre armağan ettiği eserleri ıskalamayalım. 
Açık Havada Bir Gün
