Selamlaaar :)
Bol spoili ve uzun bir inceleme olacak!
Bugün size 
Gülsen Kılıçaslan 'a ait olan 
Deli kitabı ile geldim.
Öncelikle söylemek istediğim bazı şeyler var.
Kitap ile alakalı olduğu için yazmak istedim.
Son yıllarda duyuyoruz çevremizden, haberlerden ya da sosyal medyadan.
Tecavüz ve taciz olaylarının sayısı gittikçe artmakta.
Bu sadece
Doğum Lekesi
Yılın ilk kitabını cumartesi akşamı köyümde bitirdim. Aslında 2019’un son kitabı olarak seçmiştim ama muvaffak olamadım. Ben de 2020’nin ilk kitabı olarak seçtim. Eseri merak ediyordum zaten ve aralık ayında Eskişehir Kitap Fuarı’ndan yazarından imzalı olarak almıştım. Eser, hanımların anlatıcısı olduğu 9 öyküden oluşuyor. Naif bir üslubu var yazarımızın. Kahramanların korkularını, ümitlerini, ümitsizliklerini, çekincelerini, hayâl kırıklıklarını ve razı oluşlarını kelimelerde hissedebiliyorsunuz. Eserde ana kahramanlar kadın. Ama onlar hepimizin anası, eşi, sevdiği, kız kardeşi değil mi ki? Neş’et Ertaş’ın bir sözü vardı: “Kadın insandır. Biz insanoğlu...” Öyle işte... Eserde okuduğumuz isimler bizim ailemizden isimler de olabilir ya da yabancı da olabilir. Lakin hisleri çok tanıdık. Yaşadıklarını biz ve etrafımızdakiler de yaşıyor. Eser güzeldi, hızlı da biterdi ama biz müsait olamadık. Biraz uzun sürdü. Ama her şeye rağmen iyi ki okumuşum, dediğim bir eser oldu. Yazarımızın kalemi kuvvetli olsun. Eserlerinin, başarılarının devamını diliyorum.
Doğum Lekesi 
Elif Hümeyra Aydın
Madeline ile daha önceden tanışmıştım. 
Akhilleus'un Şarkısı ve 
Ben, Kirke romanlarını severek okumuştum. Şimdi de elime bu kısa öyküsü geçti. Harika illüstrasyonlara sahip olmasına rağmen bence öykü, duygu aktarımında biraz yüzeysel kalmış. Her şey bir anda, pat diye, olup bitiyor zaten. Tamam, bu bir öykü çok detaylı bir şey beklemiyor insan. Ama yine de olay örgüsü daha yavaş bir sekilde aktarılarak okuyucuya öykünün içine girmesi için biraz fırsat tanınabilirmiş.
