"Bizim hepimizin içinde zübüklük olmasa, bizler de birer zübük olmasak, aramızdan böyle zübükler büyüyemezdi. Hepimizde birer parça olan zübüklük birleşip, işte başımıza böyle zübükler çıkıyor. Oysa zübüklük bizde, bizim içimizde. Onları biz kendi zübüklüğümüzden yaratıyoruz. Sonra, kendi zübüklüklerimizin bitek Zübük'te birleştiğini görünce ona kızıyoruz.
Bu zübükler her yerde var, biz zübükler nerde varsak, onlar da orda...
...
Aslında aldatmak isteyen bendim. Zübükler de işte bu duygumuzdan yararlanıp bizi kandırıyor. Daha doğrusu, biz önce kendimizi kandırıp onları da bizi kandırsınlar diye zorluyoruz.
...
Gerçekte zübük biziz, benim, sensin..."
Zübük
Türk Dil Kurumu tarafından tanımlanmamış olmakla birlikte, Aziz Nesin’in “Zübük - Kağnı Gölgesindeki İt” adlı romanından uyarlanan “Zübük” filminde şöyle tanımlanmaktadır. “Zübük: Bir halk deyimi. Kendi çıkarları için her yolu mübah sayan kişi. Sözünde durmayan, üçkâğıtçı, egoist, düzenbaz, ahlaksız, kalleş, namussuz, palavracı, dönek."
Sayfa 264 - NESİN YAYINEVİKitabı okudu
Ofiste Aşk Acısı Çekmek Kurumsal Kimliği Zedeler :)
Bak küçük kız, sen şimdi ona küsmekle dünyaya küsüyorsun. Sana verdiğim tüm kitapları geri getiriyorsun hiç bir şey söylemeden. Ona küsmekle hayata küsmeyi eş değer tutuyorsun. Kitaplara küsülmez demedim mi ben sana kaç kere ? İnsan insanın acısını alır sanıyoruz da ondan yanılıyoruz. İnsanın acısını kitap alır.. Ben sana demedim mi bir insanın
Rotterdamlı Erasmus İncelemesi
Tarafsızlığın Dayanılmaz Ağırlığı
Bu kitap hakkında yazacak çok şey var. Kendimi serbest bıraksam sayfalarca inceleme yazabilirim ama kimseyi okurken bunaltmamak için incelememi kısaltmaya çalışacağım.
Öncelikle neden 
Stefan Zweig bir 
Desiderius Erasmus biyografisi yazmıştır sorusunu sormak gerek. Bunun birçok sebebi var. Öncelikle bir hümanist olduğu için
...
Beni nasıl karşıladığını hiç düşünmüyorum. Kimsenin beni nasıl karşıladığını hiç düşünmüyorum. Belki bencillik ediyorum ama, artık bir yerde, ancak benim, kendimin herkesi ve her olguyu nasıl karşıladığım ilgilendiriyor beni. Hiç değilse böyle davranmayı hak ettiğimi sanıyorum.
Bazen bir an geliyor hiçbir şey söyleyemiyor insan, insan olduğunun, güçsüz olduğunun farkına varıyor acımasızca. Dünyadaki her şey dönüyor etrafında, o duruyor ama. Basit birisi olduğunu anlıyor eninde sonunda. Bunların daha güzel günleri olduğunun bile bilincinde artık. Her şeyin her zaman kötüye gittiğinin olduğu gibi. Fibonacci sayıları gibi
Çocukluk, her yerde, her zaman bir hazinedir ama böyle kısılmış, yalnızlıkla kuşatılmış yerlerde bin kere daha hazinedir.
Sayfa 25Kitabı okudu
