KİTAPLAR VE KARDEŞLİK
Ebru Ince ' ye ithaftır.
POLONYA - 1940
-Abla biz neden Yahudiyiz?
-Sus Oshmany, bu ne biçim soru öyleyiz işte gurur duymalıyız bunun için kötü bir şey değil ki Yahudi olmak.
-İyi ama bu kampta ölürsek bize yazık değil mi Ebrunce abla, daha okuma yazmayı yeni öğrendim kitap bile okuyamadım hiç, ben ölmek istemiyorum. 7
Dosya: Yayınevlerine Sorduk: “Ne Olacak Bu Ekonominin Hâli?”
Dolar kuru artıyor, Türk Lirası değer kaybediyor. Peki çok sevdiğimiz kitaplar bu durumdan nasıl etkileniyor, bu dengesiz durum kitap fiyatlarına nasıl yansıyor? Yayınevleri bu duruma ne cevap veriyor? KayıpRıhtım'ın yaptığı bu çalışma bize en net ve gerçekçi cevapları veriyor.
Kahvenizi hazırlayınız ve kesinlikle okuyunuz. Bu hassas durum
Deli Tarla - Ş. YAŞAR /İncelemeleyi okuyanlara kitabı okuma garantisi veriyorum!
"Ne yazsa okurum," dediğiniz bir yazar var mı? Böyle bir soruyla başlamak istedim incelememe.
Öyle hayatlara şahitlik ettim ki 
Şermin Yaşar'ın kitaplarında, bırakın "Ne yazsa okurum," demeyi, "Hadi yaz be kadın, yaz da artık okuyayım!" diyorum şimdi. Her hikayesinde farklı bir yerinden vuruyor ruhumu, yara almadık
“ ‘Orası’ dediğin, neresidir Adam?”
“Az sonra anlatacağım.”
“İyi olur. Anlatman gereken çok şey var. Örneğin, yüreğimden dışarıda ne işin var?”
“Çıkamaz mıyım?”
“Çıkabilirsin tabii, elbette. Yoksa zaten orada olmazdın. Ne halt karıştırıyorsun Adam?”
“Küçük şeyler. Daha doğrusu, pek önemli olmayan bir şey.”
“Pek önemli değil mi? Peki yüreğimden çıkmak için izin aldın mı?”
“Ne fark eder?”
“Fark eder. Benimle yaşamaya geldiğinde yüreğime girmek için az dil dökmedin.”
“Üzerinden çok zaman geçti. Her şey değişti.”
“Neymiş bu değişen? Bana göre her şey aynı.”
“Belki yalnız benim için değişmiştir.”
“Öyle olsa bile, benimle böyle konuşmamalıydın. Böyle sert, böyle acı. Biz hep çok yakın arkadaştık seninle.”
“Hâlâ öyleyiz.”
Sayfa 215 - Can Yayınları
"Haydi canım, hepimiz öyleyiz."
Suçluluk duygusu derinizin altına girdi mi artık, çektiğiniz bütün fotoğraflara hakim olur! Hepimiz biraz suçlu değil miyiz engel olamadığımız ölümlerden ve mutsuzluklardan sanki? Yangınları, cinnetleri, yoksullukları, savaş ve hırsızlıkları seyrederken, hepimiz biraz katil, biraz hırsız ve biraz fesat değil miyiz yani?
“Neredeyse otuz yaşındayım ama bazen hâlâ anne babasının onayını bekleyen çocuklar gibi hissediyorum kendimi.”
Omuz silkerek, “Sanırım hepimiz öyleyiz,” dedim. “Zaten yetişkinlikte yaşadığın büyük aydınlanma bu değil mi?”
*- Sen açlığı bilir misin..?
- İyi bilirim..! dedi.
-Öyleyse merhamet etmesini de bilirsin..!
*Sevmek uyumaya benziyor. Uyurken nasıl müdafaasız oluyorsak, severken de öyleyiz.
*Düşün ki bu dünyada, uzun uzadıya, öyle keyfince somurtmaya bile hakkın yoktur...
*Sevmek te, sevilmek gibi yalnız bir insanın arzusuna bağlı değil ki... Birisinin kendisine aşık olması kadının nasıl elinde değilse, kendisini sahiden seveni sevememek te öylece elinde değildir. Elinde olmamak lazım gelir... Seven adam bunun çaresini bulacaktır...
*Açlık için bir çok şeyler yazılmıştır. Galiba hepsini tok adamlar uydurmuş...
*Bir şeyler kaybederek yaşıyoruz...
İnsan arsız mahluk... Hep bir şeyler kaybediyoruz. Hiç de umursamaz görünüyoruz...
*Çanakta balın olsun. Sineği gelir Bağdat tan...
*- Gördün mü abla..! diyordu, ben sana ağzının tadını pek biliyor demedim mi..?
- Bu nasıl söz..? Her ağzının tadını bilenin ben yoğurt kaşığı mıyım..?
*İnsan, bazen birisine, elini tutarken bile hiç bir şey veremiyordu. " Sevmek bazıları için zor iş..! Pek mi ciddiye alıyorlar ki...?"
"Hayır," dedi Chuck başını geriye doğru eğip gözlerini kısarak Teddy'ye gülümsedi.
"Biz bunun için fazla zekiyiz."
"Evet," dedi Teddy. "Öyleyiz, değil mi?"
Hayat işte...
... hayatta kalmak, düştüğümüz dikenli bahçede kanayarak dolaşmak değil mi zaten? Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor. Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz. Bize vaat edilmiş bir yarın yok. Ruhumuzda kelebek sancıları kanat çırpıyor. Fakat buradaysak, gücümüzü ve neşemizi toplayıp yaşayacağız. Düşe kalka, güle ağlaya, şefkatimizi kendimizden, merhametimizi birbirimizden sakınmadan, sevaplarımız, günahlarımız ve elbet hatalarımızla. Coşkuyla. Hem dünyada kalıp hem de hayattan kaçamayız. Bunu kendimize yapamayız.
Sayfa 309Kitabı okudu
Ama hayatta kalmak, düştüğümüz dikenli bahçede kanayarak dolaşmak değil mi zaten? Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor. Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz. Bize vaat edilmiş bir yarın yok, ruhumuzda kelebek sancıları kanat çırpıyor. Fakat burdaysak, gücümüzü ve neşemizi toplayıp yaşayacağız. Düşe kalka, güle ağlaya, sefkatimizi kendimizden, merhametimizi birbirimizden sakınmadan, sevaplarımız, günahlarımız ve elbet hastalarımızla. Coşkuyla. Hem dünyada kalıp hem de hayattan kaçamayız. Bunu kendimize yapamayız.
Sayfa 309Kitabı okudu
"Ama hayatta kalmak, düştüğümüz dikenli bahçede kanayarak dolaşmak değil mi zaten? Sonunda öleceğini bilerek yaşamaya çalışan bütün faniler, aynı tekinsiz yolu adımlıyor.
Neye elimizi atsak yetim, neye dokunsak tedirgin, ne yapsak eksiğiz. Hepimiz öyleyiz..
Hayat hata yapmaktan korkmak için çok kısa.."
