Kamuran Şipal

Büyük kent, büyülü kent.

"Gökten bir salıncak inecek aşağı, seninle bineceği içine, salıncak bizi alıp gökyüzüne çıkaracak."

Nerede siyah çantalı, siyah resmi giysisinin düğmeleri sarı sarı parıldayan birini görse, hemen babasına benzetirdi! Kentte ne çok siyah çantalı, siyah giysili, resmi giysisinin düğmeleri sarı sarı parıldayan adam vardı!

Okuldan getirdiğim karne pekiyilerden geçilmiyor. Ama göğsümü kabartarak karneyi gösterecek kimseyi bulamıyorum evde.

"Kardeşim,kardeşim nerede?" Annem,"Kardeşini melekler götürdü, " diye yanıtlıyor. "Meleklerin yanında kalacak artık, kendisi gibi küçük meleklerle oynayacak. Gece oldu mu gökyüzünden bize bakacak,ben buradayım, beni merak etmeyin diyecek. Biz de ona buradan selam yollayacağız."

Bazen yiyecek paketini hiç açılmadan geri getirdiğimi görünce kızmış bir yüz takınıyor." Bir şey yemediniz mi öğleyin? Aç mı kaldınız?" diyor. Daha ben ağzımı açıp bir şey söylemeye kalmadan sarılıp öpüyor beni. "Oğlum aç kalmış! Benim güzel oğlum aç kalmış öğleyin!" diye yineliyor ikide bir. Ben, komşu kızının yanında getirdiği yiyecekleri öğleyin birlikte yediğimizi açıklayıcınca içi rahatlıyor. Komşunun kızı varlıklı bir ailenin çocuğu,onun sabahları yanında okula getirdiği yiyecekler, hem daha bol, hem daha lezzetli. Yiyeceklerin çoğunu da bana veriyor."Sen ye!" diyor hep."Sen ye!"