Okuyun, anlayın, paylaşın(tabii isterseniz), okutun.
Önyargıyı muhteşem şekilde anlatan bir yazı.
"SEKSSİZLİK"
¶¶Günaha bulaşmadan kadın ya da erkek olunmuyor bu âlemde hekimbaşı. Bulaşmaya da değmiyor. Aslında yapmamız gereken hormonlarımızı görmezden gelmekti. Yapamadık; evdeki “vitrin”de Lacan vardı da biz mi okumadık? Cennetten zaten kovulmuştuk, cehennemde yer yoktu.
GELDİM BABA..
Açmıyor kapıyı. Açmaz..
Buz kesti içimin cehennemi. Ne akla hizmet geldim o kadar yolu sanki.. Ben onu dinledim mi ki o beni dinlesin?..
Oysa bir okyanus var yüreğimde kabına sığamayan. Bir başlasam, saatlerce konuşabilirim. Düğüm düğüm, alev alev, rüzgar rüzgar.. Öyle dolu, öyle yarım, öyle eksiğim.
Kim bilir ne kadar yaşlanmıştır şimdi.
Biriktirdiğimiz hayalleri bozdurabileceğimiz bir ada var mı?
Herhangi bir beklenti içine girmeden elime aldığım bu eseri okurken, senkronize bir şekilde bir evin çatısına tüneyen güvercinler gibi benim de zihnimde düşünce kuşları oradan oraya uçuşup durdular...
İncelemeye başlamadan önce, bu ay bu eseri çok başarılı bir çeviri ve baskı kalitesi ile dilimize kazandıran 
Ketebe Yayınları
Aşılmayacak yokuş yoktur...
Sevgili DOSTLAR!
Yol ile başladığım yolculuk 
Yokuşun Başı ile devam etti. Nusret zorlu bir yoldan giderken, şimdi karşısında bir yokuş var ve o yokuşu çıkmak zorunda. Bakalım o zorlu yokuşu nasıl çıkacak?
On iki yaşında bir çocuk düşünün. Elinde hiçbir olanak yok, hiçbir gelir yok. Ama azim var. Ben yapacağım, ben başaracağım diyen bir azim.
KİTABI OLMAYAN ŞAİRİN GÜNCESİ
21 MART 2022
Bugün marketin meyve sebze reyonunda atmış yaşlarında bir adama denk geldim. Her ikimiz de patates soğan tezgahında en doğru seçimleri yapmak peşindeydik.
Ben tüm dikkat ve özenime mukabil, yine de çürüğü çarığı topluyor idim fakat bu, saçları önden dökülmüş, gözlüğü burnunun ucuna kadar inmiş ve işine kendini verdiğinde dudaklarını büzmek alışkanlığı olan adam, seçim yapmıyor adeta incelikli bir zanaat icra ediyor idi. Hal esnafının tüm kumpaslarını tek tek çökertiyor, en diri soğanı o karmaşanın içerisinden seçip buluyordu. Kendisine fark ettirmeden ve kaybolup gitmeden zanaatından bir şeyler kapabilmek adına yan gözlerle izledim onu. Fakat karmaşık, öngörülemez bir tekniği vardı. Gözlükleri de bu sebeple burnunun ucuna kadar inmiş olsa gerekti.
Marketin labirentlerinde kaybettiğim bu zanaatkar ile ödeme sırasında yeniden tesadüf ettim: belli belirsiz bir sevinç duydum. Hemen önümdeydi: tüm alışverişi iki kilo kuru soğandı. Yüzünde kendinden memnun bir ifade ile ve nakit olarak ödedi hesabı. Belli ki gününün, evden çıkmak, buraya gelmek, en doğru seçimleri yapmak, tekrar eve dönmek vs. gibi eylemlerden müteşekkil döngüyü hesap ettiğimizde yaklaşık iki saatini bu işe vakfetmişti.
Marketten çıkınca ağır ve yine dikkatli adımlarla karıştı kalabalığa; bana o yaşlarımla ilgili ümitsiz haberler vererek.
19 Mayıs 1999 Atatürk Yeniden Samsun'da (Birleştirilmiş 2 Cilt)Turgut Özakman · Bilgi Yayınevi · 2012205 okunma
"Hayatımda gördüğüm en muhteşem çirkinsin."
Sen Quasimodo... Yüreği ve görüntüsü bu kadar tezat olan bir karaktere rastlamamıştım. Ta ki 
Notre Dame'ın Kamburu 'nu okuyana kadar...
Eserde, dışı bakılamayacak kadar çirkin, yüreği inanılamayacak güzel olan Quasimodo ve onun tam tersi olan Phoebus karakteri aracılığıyla, sadece dış görünüşe önem vermenin ne kadar yanlış bir tutum olduğunun mesajı
Kadıköy - Haziran Ayı Hikaye Yazma Etkinliği
Kendinizden bir şeyler bulacağınızı düşündüğüm ilk hikayem ile sizlerleyim..
"Kadıköy"
...Modaya doğru yürümeye başladım… Kafamı gökyüzüne doğru kaldırdığımda, kapkara bulutlarla göz göze geldim, yağmur damlaları yavaş yavaş suratıma doğru damlıyorken bir anda nefesimi tuttum ve gözlerimi kapattım, o anda ne düşündüm tam olarak
Geç tanıştım Orhan Pamuk’la, erken tanıdım ama gerçek manada tanışmam, kalemini okumam geç oldu ama iyi ki de daha erken okumayıp bu yaşlarda okudum diyorum; 10 sene önceki ben Orhan Pamuk’un hakkını veremezdim çünkü. 
Metin T. Abi’nin dediği gibi romanın Mandrake’si Orhan Pamuk. Kaleminde bir sihir, bir büyü var Orhan
Bir Klasiğin İzinde
Notre Dame'ın Kamburu, benim kendi serüvenimi kendim belirlediğim, neredeyse hiç yönlendirilmediğim, doğru ve yanlış tercihlerimle olgunlaştığım okuma yolculuğumda değeri değişmeyen duraklardan biridir. Sevdiklerimi sevmez olduğumda, anlamadıklarımı anlar olduğumda, kırılmaz sandığım çizgilerimi kırdığımda
