"Fakat sana karşı, kimse için duymadığım bir his var içimde..."
100. incelemem en sevdiğim kitap için ve bu tabii ki tesadüf değil...
100. incelemeyi herhangi bir kitaba yazmak istemedim. Bana kitap okumayı sevdiren, hayatımı, mesleğimi belirleyen o kitap için yazmak istedim. Bir süredir kitap okumakta zorlanıyordum, 
Çalıkuşu yine bana okumayı sevdirsin istedim; öyle de oldu, sayfalar aktı gitti sanki...
Bir
Ben eşya sevmem
Lüks sevmem
Ben mülk sevmem
Ben ait olmayı sevmem
Bazen diyorum ki ben
Sevemem mi?
Sonra
Yaşamak severim
Yazmak, okumak
Sokakların en ücra köşesinde
Uyumuş düşünceleri
Kimsesiz kelebekleri
Daha dün doğmuş kedi yavrularını
Ben severim aslında
Çıkar olmadığında...
Okumak, ama nasıl?
“Okurken bir başka kimse bizim için düşünür: Biz sadece onun zihin sürecini takip etmekle yetiniriz” (s.61).
Gerçekten de öyle mi? Biz kitap okurken 
Arthur Schopenhauer’ın dediği gibi sadece yazarının zihin sürecini takip eden pasif süjeler miyiz? Eğer öyleyse “niçin okuyoruz ve okumak bize ne kazandırıyor?” Bir kitaptaki yazarın düşünceleri karşısında pasif
