reşit galip..
Türk aydınlanmasının Kuvvacı fedaisiydi.
Rodos doğumluydu.
İtalyanlar Trablus Savaşı sırasında oldu bittiye getirip Rodos’u işgal edince, henüz 17 yaşındayken doğduğu toprakları kaybetmenin acısını yaşadı.
Kayıkla Marmaris’e geçti, İzmir’e geldi.
Bugün Swissotel Büyük Efes’in hemen karşısında yeralan ve Ticaret Lisesi olarak eğitim veren Fransız
Köprücük kemiğini öptüm, bunu yapabilmek için bir
düğme daha koparmam gerekmişti. Bones’un sırtımdaki
elleri kasıldı. Bedeninden yayılan kontrolsüz güç dalgaları
beni çıldırtıyordu. Etinin altındaki voltaj özgür kalabilmek
için yalvarıyordu. Dilim göğsünden aşağılara doğru kaymaya başladı. Ta ki Bones başımı kavrayıp dudaklarım ağ
zıma
Sayfa 186
Güzelce sardığı sigaralardan birini bana uzatıp yeleğinin cebinden babamınkinin tıpatıp aynısı olan muhtar çakmağını çıkardı. Sarma sigaradan derin bir nefes alıp dumanını soluk aya doğru üfledim. Ay ışığının önünden sigara duma- nıyla birlikte kararsız, meraklı ve kederli bir bulut kümesi de geçti o an. Yıldızlar belli belirsiz kendilerini
"Sahi mi? Ben öyle hatırlıyorum... Nihat'la Profesör Hikmet'e anlattım. O zaman sen yok muydun? Neyse, fakat kaynını hapisten kurtarmak için vezneden iki yüz lira aldığını, bunu yerine koyamadığı için defterlerde kalem oynatıp işi idareye çalıştığını herhalde söylemiştim. Aylardan beri hep tereddüt
içindeydi. Kaynı mahkûm olsa,
Pupa Hava, fantastik öykü ( 7. Kısım )
Little People ve kız çalışmaya devam etti ve birkaç gün sonra pupa yaklaşık olarak iri bir köpeğin büyüklüğüne ulaştı.
“Yarın cezam bitecek. Ben de buradan çıkacağım” dedi kız Little People’a, gün ağarmaya başlarken.
Yedi Little People sessizce kızın söylediklerine kulak verdiler.
“Bu yüzden artık birlikte havadan pupa yapamayacağız.”
“Bu çok
"Elimde değildi. Gülümsedim. Bu zeki kadın benimdi. Ya da bir zamanlar benimdi. Bu konuda fikir beyan etme hakkım olursa yine benim olacaktı. Ki muhtemelen yoktu. İç geçirdim, gülümsemem birdenbire kayboldu. Siktir.
Hayır, o bana aksini söyleyene kadar pes etmeyecektim. İşler karmaşık olabilirdi ama biz de öyleydik."
Sayfa 660 - Xaden RiorsonKitabı okudu
sorunlu dkejndeldl
Onunla sadece bir ay önce tanışmış olmamı umursamadım.
Evliliğimizin, benim bir söz hakkım olmadan, bir iş anlaşması olarak düzenlenmiş olması umurumda değildi.
Umurumda. Değildi.
O benimdi ve onu benden uzak tutmaya çalışan her şeyle ve herkesle savaşırdım, bu kişi bizzat Mikhail'in kendisi olsa bile.
Esirlerin salıverilmesinden sonra Tiflis'te çıkan Kafkas adlı gazetede, avulda geçirdikleri esaret günlerinin hikayesi yayınlandı. Gazetenin yazdığına göre "ilk akşam, tanışmayla geçti." Bu denli dehşet verici bir akşamı, sosyal kaynaşma çağrışımı yapan bir ifadeyle tarif etmeleri ilginç. Fakat Şamil, daha ilk günden esirlere
"Oysa sözcükler yalan söylüyordu. Nesnelerin artık aynı nesneler olmayışı bir yana, sözcükler de ayni sözcükler değildi. Sözcükler yanlış geliyordu bana. Nesneler işlevlerini kaybetmişlerdi sanki. Bir şeyler yapıyordum bu nesnelerden, ama yaptığım şeye uygun değilmişler, hatta hiçbir yerde kullanılmamaları gerekirmiş gibi geliyor bana. Onlara dokunmaya hakkım yok sanki. Ne yapacağımı bilemediğim yeni bir dünyaya dalmıştım. Hiçbir şeye yaramayacak bir dünyaya."
“Evliliğimizin, benim bir söz hakkım olmadan, bir iş anlaşması olarak düzenlenmiş olması umurumda değildi. o benimdi ve onu benden uzak tutmaya çalışan her şeyle ve herkesle savaşırdım, bu kişi bizzat Mikhail’in kendisi olsa bile.”
Sayfa 178Kitabı okudu
Kalıyor, seni görmek. Bu görmek, görüşmek deyimi senin. Bi tuhaf, bi tedirgin. Bana öyle geliyor ki sen beni "görmek" istemiyorsun. İşte oraya gelmeme engel ya da sebep olan asıl bu. Gelicem, kahveni, cigaranı içicem, sonra da iyi akşamlar, iyi geceler, sayın bayan, sayın bay deyip boynumu kırıp gidicem; otele ya da bir gecekondu yatağına. Allah kahretsin, bunu düşündükçe geberesiye tiksiniyorum dünyadan. Ama gerçek bu. Senin bunu değiştirmeye arzun yok. Benim de bunu istemeye hakkım yok! Geleneği, yasayı, alışkıları böyle oturtmuşsunuz bir kez. Öyle ya Tanrı hazretleri bana soracak değildi herhal. Ölümü, bir kurtarıcı saydığım anlar, bunlar. Bu kadar azâp neye? Ne halkımın sevgisi, ne görev, sorumluluk duygusu buna baskın gelemiyor. Senden de umudu kestim. Ne umudu be! Hakkım yokken, umut neye?
Sayfa 151Kitabı okudu
Evliliğimizin, benim için bir söz hakkım olmadan, bir iş anlaşması olarak düzenlenmiş olması umurumda değildi. O benimdi ve onu benden uzak tutmaya çalışan her şeyle ve herkesle savaşırdım, bu kişi bizzat Mikhail'in kendisi olsa bile.
...Bir güneş bakışı düştü yaşamımın üstüne: geriye doğru baktım, dışarıya doğru baktım, hiç bu kadar çok ve bu kadar iyi şeyi bir defada görmemiştim. Boşuna değildi bugün kırk dördüncü yaşımı gömüşüm, gömmeye hakkım vardı onu, - ... -Hepsi bu yılın hediyeleri, hatta yılın son dört ayının! Nasıl şükran borçlu olmayayım tüm yaşamıma?
Sayfa 6Kitabı okuyor
