"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
Babamı kaybettik.
Nizam Ağa'yı Kaybettik.
Babamın adı Nizamettin'di. Dedem o zamanda köylük yerde nereden bulduysa Nizamettin koymuş babamın adını.
Nüfusa göre 1964'lü. Dedem askere geç gitsin diye 3-5 yaş küçük yazdırmış. Zannımca 1960'lıydı babam.
İlkokulu (5 yılı) 8 yılda bitirmiş. Okumaya hiçbir zaman gönül indirmemiş. Askere gidene kadar
Suzan Defter - A. TUNÇ /Haydi siz de bir tanışıklığa vesile olun!
Bazen her şey istediğin gibi gitmez.
Bazı seçimler zorunluluktan meydana gelir.
Bazı kitaplarla istemeden tanışırsın.
İşte tam da böyle bir tanışıklık üzerine başladı 
Suzan Defter yolculuğum.
Görev yaptığım yerde bir kitap kulübü kurdum. Her ay bir kitap seçip sonraki ayın ilk haftası bir kafeye oturup okuduğumuz kitabı yüzyüze tartışıyor ve oylama
Yıllar önce haberlerde izlemiştim yıllarca unutamadığım trafik kazasını . Ön koltukta, sıkışan ve kopmak üzere olan bacağından kan fışkıran anne. Muhtemel bacağını kaybedecek. Arkada bebek koltuğunda ağlayan yavrusu için ‘’ Oğlumu verin bana, emzirmem gerek, çok korktu’’ diye feryat eden bir anne.. O zaman ben bu sahneyi hiç ama hiç
YÖRÜKLERİN BİTMEYEN ÇİLESİ
Merhaba Dostlar! Sizlere okuyanın doyamadığı, okudukça kopamadığı Toplumcu Gerçekçi yazarlarımızdan 
Yaşar Kemal ustayı anlatmaya geldim.
BİR LİSELİNİN ÇİLESİ :)
Bir Sürgünün Anıları incelememde, lise yıllarımın abimin beni yönlendirdiği iki büyük yazarı okumakla geçtiğini, başka bir incelememde de o yazarı anlatmak istediğimi yazmıştım. İşte o büyük an geldi.
O
