yaşayan insan hem bağımlıdır hem de bireysellikten yoksundur.
varsın sizin olsun
rüşvetli
pet şişeli
kasvetli
dolarlı, doyç marklı
multi mega medyalı
hem aidsli
hem nükleer bombalı
hem kardeş kavgalı
kültürsüz
saygısız
terbiyesiz
denizinde sebzeler yüzen
yeşili tıraşlı keltoş
çimentosu göğü delen
gökdelenler arasından denize bakan
çok arabesk
ne zırvalasan rap
çalışmak çok ayıp
hırsızlık grekoromen
kenefleri denize akan, dünyanız,
varsın sizin olsun.
Sayfa 520Kitabı okudu
ama ben dalganımdır
ölmüşümdür belki
ölmüşümdür de unutmuşumdur, öldüğümü
eğer tuttuysa unutkanlığım gene
hak vermek gerek hekimlere
Okur Takip Önerileri
Yalnız yaşayanlar tutarsız görünür. Ölüm, onların yaşamını oluşturan olay dizisini sona erdirir. İşte ondan sonra, boyun eğip o olaylara bir anlam yüklemeye çalışırız. Anlam yüklemeyi reddetmek, bir yaşamın, dolayısıyla yaşamın kendisinin saçma olduğunu kabullenmek demektir. Senin yaşamınsa olmuş bitmiş şeylerin tutarlılığına erişmemişti. O tutarlılığı ölüm kazandırdı ona.
Sayfa 15Kitabı okudu
Ben hasta bir adamım. Hayır, bedenim değil, ruhum hasta, beynim hasta.
Neden bilmem, bir sıkıntı var içimde.
Artık bıkkınlık geldi, sizi de bıktırdı dediğinize göre
İyi de, bu duygu nereden bulaştı bana,
Nereden buldum, nereden sahiplendim ona?
Ne anlama geliyor, nereden çıktı, bilmiyorum;
Bu sersemce sıkıntı öylesine kavramış ki beni
Kendimi tanıyamaz oluyorum neredeyse.
Sayfa 1Kitabı okudu
insan uzaklaşır/insan makûl değildir.
Sayfa 25Kitabı okudu
194.jpg){kind=small}
"talih maymun iştahlı bir kadındır; bakarsın günün birinde bir kere daha yüzüne gülüverir insanın" diye kendimi avutup gidiyorum.
Sayfa 273Kitabı okudu
Huzur buna derler. Gerçek huzur. Her şeyin sonuna gelmiş olmak. Yaşamayı sürdürmek zorunda olmamak. Evet, gerçek huzur budur.
Sayfa 75Kitabı okudu
Oyularak bir uyuşukluğun içine düşen bir uyuşukluğun içindeki uyuşukluk...
Ve şimdi?
Sayfa 146Kitabı okudu
insan endişeden yaratılmıştır.
Ben artık ölmeliyim. Ölüp de ortadan kalkmalıyım. Bu benimkisi de yaşamak mı? Âleme zahmet vermek...
Sayfa 63Kitabı okudu
İntihar, akla düşen bir damla asittir. Onunla yıkanmasını bilmeyen delik deşik olur ve erir. Bu yüzden intiharın eşiğinden dönen yoktur. Oraya varan orada yaşar. Oraya varan orada ölür. Şimdi sen de o eşiktesin. O eşiğin altında. Ölene kadar. Korkma, sağlamdır yerin. Üstüne gökyüzü çökse, yıkılmaz zihnin. Çünkü durduğun yerde, umursamayacaksın insanlığı. Ama unutma, tırnağın kırılsa mermiyle dolduracaksın ağzını.
Ağaç rüzgârla sallanır, bulut bir şeye benzer sonra benzemez, at asfaltta kayıp düştüğünde ne acıdır hayat ve günler geçer.
Tanışıklıklar engel oluyor insanın dinlenmesine. Hiç tanıdığın yoksa, her zaman tatildesin demektir. Ancak, bu hiç kimseyi tanımamak mertebesine kolay ulaşılamıyor.
Sayfa 93Kitabı okudu
Hiçbir şeye yaramıyorum, ben de biliyorum hiçbir şeye yaramadığımı; ama sanki yarıyormuşum gibi yapıyorum.
MEDVEDENKO
-Neden hep karalar giyinirsiniz siz?
MÂŞA
-Hayatımın yasını tutuyorum. Mutsuzum.
MEDVEDENKO
-Neden ama?
(düşünceli.)
Sayfa 1Kitabı okudu
ve üzerimde hep yaşamaya mecbur kalmış olmanın bıkkınlığı.
Nefes alabiliyor, yiyebiliyor, içebiliyor, uyuyabiliyordum; nefes almamak, yememek, içmemek, uyumamak elimden gelmiyordu.Fakat hayat değildi bu; çünkü beni aklen tatmin edecek bir arzum yoktu.
hiç bir fâni mesut değildir her zaman
Sayfa 154Kitabı okudu
at biniyorum günler
yorgunluk akıyor kollarımdan
ve ne kadar yoğun ve ağır
sırtımda taşıdığım aşk küfesi
yumuşak bir elbise gibi
giyiniyorum geceyi
kaldırımları yiyor
kırmızı ışıkları içiyorum
seni özlüyorum
zayi oluyor zaman
benim sana rastlamam
aç parantez bir roman
sanki evrenin pili bitmiş, her yer simsiyah. yüzler simsiyah, kalpler simsiyah.
kafamda dikenli teller..
Sayfa 90Kitabı okudu
şeyhim beni 70’lere ışınla,
3 milyar saniyem bitmeden önce
sonsuzluğu bükeyim, kalan ömrümce.
tasavvuf strese iyi geliyor bence.
bir fırt ab-ı hayat versene şeyhim
dindirsin faniliğin hararetini.
bitsin mutat prova, deney, tatbikat;
ecel formalitesi, azap rutini.
şeyhim nedir bütün bu illüzyonlar seraplar?
aşk üçgeni, meşk dairesi, kudret karesi,
zeval kulvarındaki zırhlı araçlar?
şimdi yani tam şu an kaderde ne var?
şeyhim adım kara listede, aha!
görünmüyor hicret rotasındaki vaha
açamam, açamazsın, açılmaz şeyhim,
sıfırın ortasına bir delik daha.
şeyhim 14 milyar yıl ne çabuk geçti
yaş kırk oldu kırklara karışamadım
ben defterden sildim ölümsüzlüğü
şeyhim kainata alışamadım.
Sayfa 68
bilinçleninceye kadar asla baş kaldıramayacaklar ama başkaldırmadıkça bilinçlenemezler.
İnsan çıldırır kimsesi yoksa. İnsan çok yalnız kalırsa tozutur, hasta olur sonunda!
Sayfa 75Kitabı okudu
bir yandan gömülüp bir yandan belli belirsiz döllenmek, işte insanın kâinattaki lüzumsuzluğu!
Düzen bizi üretici olma sevdalarına sürükler. Var olmak için, bir işimiz olması, çalışmamız, bir şeyler üretmemiz gerekmektedir. Bunun karşılığında para kazanılır, daha çok çalışan daha çok kazanır, o para çar çur edilerek var olma sürdürülür.
Açma parantez varoluşçuluk!
Sayfa 352Kitabı okudu
uzun vadede her şey erer sonuna.
Sayfa 113Kitabı okudu
çünkü ölümlü biri
doğmaz her yönden mutlu.
Sayfa 68Kitabı okudu
insan niçin yaşadığını bilmezse günü gününe yaşamakla kalıyor; günün geçmesini, gecenin gelmesini beklemekten başka bir zevki olmuyor. Bugün nasıl yaşadım, sorusuna cevap vermeden uykuya dalıyor, ertesi gün gene aynı hayat.
Sayfa 286 - oblomovKitabı okudu
